Hebr. 12: Laat ons oog daarbij (alleen) gericht zijn op Jezus, de leidsman en voleinder des geloofs, die, om de vreugd, welke voor Hem lag, het kruis op Zich genomen heeft, de schande niet achtende, en gezeten is ter rechterzijde van de troon Gods.
Lieve broeders en zusters,
Overdenking
Vanavond werd de lang verwachte (verdere) versoepeling aangekondigd van de regels, die ingesteld waren om de coronacrisis te beheersen. Er trok een bijna hoorbare zucht van verlichting door de aanwezigen bij de persconferentie. We verlangen naar meer ruimte. Maar die moet met beleid gegeven worden, want we zitten in een overgangsfase, zo benadrukte de premier. En daarbij klonk de oproep dat het succes van de aanpak valt of staat met de afspraken; we moeten het samen blijven doen. Maar een verdere versoepeling was nodig; de mensen moeten een stip op de horizon zien, een positief vooruitzicht waar naartoe gewerkt kan worden, zodat ze niet moedeloos worden.
Ik realiseer me dat hier een parallel in zit met Gods Woord. Immers, ook wij leven in een overgangsfase, tussen het “nu” en het “nog niet”. Nu leven wij nog in een gebroken wereld, onder het juk van virus, nu is er nog ziekte en pijn. Nu is het koninkrijk van God op aarde nog niet gevestigd. Maar we leven in de verwachting dat Jezus onze Koning op aarde zal zijn. Het evangelie is het goede nieuws over het komende Vrederijk van onze Vredevorst, Jezus Christus. Maar nu moeten wij nog leven, terwijl we rekening moeten houden met de regels die gelden op deze aarde, een overgangsfase. We bidden voor zieken, maar wonderen van genezing zijn spaarzaam. We bidden om vrede, maar er is veel geweld. We bidden om rechtvaardigheid maar er is veel onrecht. We bidden dat mensen niet hoeven te sterven van honger, maar er is veel armoede en hongersnood. En deze moeiten mogen we met elkaar dragen; ook wij moeten het als gemeente samen met elkaar blijven doen, want de Heer heeft ons aan elkaar gegeven.
De schrijver van de Hebreeënbrief roept ons op om onze blik op Jezus te richten. Hij is ons voorbeeld van het accepteren van lijden in deze tegenwoordige tijd, omdat Hij de enorme vreugde kende die voor Hem lag. Een vreugde die wij ten diepste nooit zo volledig kunnen bevatten, maar waar we alleen maar een beeld van kunnen schetsen. Laat dit beeld ons blijven bemoedigen als we soms teneer geslagen zijn door onze actuele moeiten, verdriet en pijn. De Heer is aan het kruis gestorven, ook voor die pijn. En Hij leeft nu tot in alle eeuwigheid en bid en pleit voor ons (Rom. 8:32). Hij draagt ons door moeite heen; wij hebben meer dan een stip op de horizon. Wij hebben een geweldig hemels vooruitzicht, een kruis in de horizon! Hij is onze Heer. Halleluja!
Hartelijke groet,
Eric
