Joël 2:18 Toen nam de Here het op voor zijn land en Hij kreeg medelijden met zijn volk.
Lieve broeders en zusters,
Herken je dat gevoel dat je er om wat voor reden dan ook, even emotioneel doorheen zit? Dat je geen zin meer hebt in de gewone dingen. Dat je niet vrolijk kunt zijn, dat je lusteloos bent, terwijl er misschien geen (of soms wel een) harde aanwijsbare oorzaak is? Dat je verlangt naar een immense verandering van je situatie.
Dan kun je moed vatten uit deze woorden van de profeet Joël. Na lange tijd van ernstige zonde, riepen de geestelijke leiders van het volk op tot gebed en vasten. En de Here hoorde naar hun roepen. Terwijl er alle reden voor Hem was om dat niet te doen. Maar Hij greep in!
In wil de vergelijking niet tussen Israël ten tijde van Joël en ons land hier niet doortrekken. Wij zijn niet het land Israël, ookal kunnen we veel lessen leren uit de geschiedenis. Ik wil nu alleen maar het roepen naar de Here als voorbeeld nemen. Als wij blijven roepen, dan zal de Here antwoorden. Hij is immers vol van genade.
Ook voor onze persoonlijke levens, onze persoonlijke moeiten, mogen we Hem blijven aanroepen. En mochten we dan denken dat de Here nog steeds niet antwoordt, dan weet ik ook dat Hij veel beter weet dan wij, waarom Hij ons ogenschijnlijk (nog) niet te hulp komt. En ja dat kan heel erg moeilijk voor ons zijn. Maar ten diepste is het een Bijbels feit dat de Here goed is en zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid! En als Hij zwijgt in zijn liefde, dan is dat nog steeds… zijn liefde.
