Markus 4: 38 Maar Hij lag achter in de boot op een kussen te slapen.
Lieve broeders en zusters,
Overdenking
Zondag hadden we een mooie doopdienst. Twee jonge mannen toonden hun geloof in de Here Jezus door hun de doop, aan de gemeente, aan de wereld en in de hemelse gewesten. Dankbaar mochten we hier getuige van zijn.
Wat een omschakeling de volgende dag, toen de berichten naar boven sijpelden over een te verwachten complete lock-down. Weer een enorme tegenvaller voor iedereen. Ondernemers die vlak voor hun piekomzet de deuren moeten sluiten, kinderen die abrupt niet meer naar school kunnen gaan en de laatste leuke dingen voor kerst moeten missen. En de verwachting dat met de feestdagen bezoek amper is toegestaan. Ik kan het niet helpen, maar ik begrijp de acties van de overheid niet zo goed en vind dit onverwacht. Natuurlijk ben ik voor het beperken van de druk op de zorg, natuurlijk wil ik niet dat mensen ziek worden, en corona is niet zomaar een griepje. Dat is allemaal duidelijk en dus houden wij ons allen aan de regels. Is dat dan niet genoeg?
En dan denk ik aan die andere slachtoffers van de pandemie en die door de maatregelen worden getroffen. Ik denk aan: eenzaamheid, daklozen, uitgestelde zorg, ontslagen, vergroting sociale ongelijkheid, psychische klachten, vergroting van de ongelijkheid in onderwijs en thuissituatie, kinderen in onveilige thuissituaties.
Het voelt bij mij al geruime tijd alsof de deskundigen niet echt weten waar de oorzaak ligt en wat we moeten doen om die aan te pakken. En dus lijken alle acties een beetje op het moeten kiezen uit twee kwaden.
En dan mis ik de echte visie om hieruit te komen, want ook een complete platlegging van de maatschappij en krampachtig wachten op een vaccin voelt niet als een goede oplossing. En ook dan blijven we te maken houden met getroffenen.
U begrijpt, dit roept een enorme mix van emoties op. Dan weer ben ik geneigd te luisteren naar de ene expert, dan weer neig ik naar de ander. Ik ben het nu zelfs vaak eens met politici van partijen waar ik niet veel mee heb, omdat ze nu goede kritische vragen stellen!
Eigenlijk raakt dit ook bij mij een groot gevoel van onvermogen om een zo groot probleem op te lossen. Ik kan het niet, de deskundigen kunnen het niet, we geven graag allemaal een ander de schuld, maar dat lost niks op. Ik weet hierdoor één ding wel heel zeker: wij Nederlanders denken tot op zekere hoogte allemaal in een maakbare samenleving te wonen. Maar de coronacrisis toont aan dat we niets in eigen hand hebben. Dus moeten we leren om alle dingen over te geven aan de Here. Ook onze mening over de beslissingen van de overheid!
Heer, leid ons in de moeite, help ons Uw stem te horen in deze storm. ‘Meester, kan het u niet schelen dat we vergaan?’ riepen de discipelen (Markus 4: 38). En Hij staat op en bestraft de storm en zei tegen hen: ‘Waarom hebben jullie zo weinig moed? Geloven jullie nog steeds niet?’
En dan denk ik: “Vader in de hemel, bewaar ons voor ongeloof. Help ons aan U vast te houden. Deze storm gaat weer voorbij. En nieuwe stormen zullen komen. Geef ons nieuwe moed. Help ons om ons op U te richten, niet op de storm. Zodat wij sterk zijn en in de hemelse gewesten en op aarde tonen dat U in ons de overwinnaar bent en ons door alle stormen heen bewaart”
