Lukas 2: 11 U is heden de Heiland geboren, namelijk Christus, de Here, in de stad van David. 12 En dit zij u het teken: Gij zult een kind vinden in doeken gewikkeld en liggende in een kribbe.
Lieve broeders en zusters,
Overdenking
Kerstdrukte. Dat betekent veelal: nog haastig allerlei kerstinkopen doen. Hebben we genoeg lekker eten in huis? Moeten we nog wat lekkers voor bij de koffie? Een paar kerstkransjes voor in de boom, of een lekkere stol met roomboter, of voor de wat meer Engelsen onder ons: kalkoen en christmas-pudding en mince-pies? O, help, wat voor eten zou ik ook alweer meenemen naar de gemeente? Zouden ze nog wel tiramisu hebben in de winkel? Nou, dat laatste kunnen we inderdaad nu overslaan.
Dit jaar verloopt kerst immers wat anders. Na een jaar dat in teken stond van de pandemie, volgt helaas aan het einde nog een extra heftige ziektegolf met extra maatregelen en kleinschalige kerstbezoeken. Onze maatschappij is volkomen van slag geraakt. En over het algemeen zijn wij dat ook…
Maar dan lees ik weer het verhaal van Lukas 2. Bij voorkeur doe ik dat in de NBG 1951-vertaling, want dat verhaal hoor ik nu al meer dan 50 jaar en die woorden klinken vertrouwd en raken mij het meest (maar welke vertaling je neemt, is niet zo van belang). De woorden die al jarenlang onverstoorbaar hetzelfde goede nieuws uitspreken, ongeacht de omstandigheden.
Precies op het juiste moment, toen alles duisternis leek voor Israël, na ongeveer 400 jaar waarin geen profeten optraden en God leek te zwijgen, toen ineens kwam alles samen! Tijdens de Romeinse bezetting; een betrouwbare rechtschapen man; een jong meisje dat op de Heer vertrouwde; een oude priester met zijn onvruchtbare vrouw, die zwanger werd van een zoon; een goddeloze narcistische wrede heerser, die alle mogelijke concurrenten vermoordde; een Romeinse keizer die zijn macht wilde vastleggen met een volkstelling, oosterse magiërs die de sterren bestudeerden; herders die in het veld lagen, een overbezette herberg. Niets, maar dan ook helemaal niets daarvan was toeval!
God sprak, en het was er!
God sprak, en Hij was er!
God sprak, terwijl niets of niemand leek te luisteren.
God sprak in de komst van Zijn ZOON!
God werd mens.
God werd mens?
God werd MENS!!!
God spreekt ook nu, maar we verstaan nog niet altijd goed zijn stem. Onze God spreekt altijd op het juiste moment! Laten we ervoor zorgen dat tijdens kerst de stem van God onze harten mag beroeren. Dat onze aandacht allereerst naar Hem uitgaat. De God die mens werd om Zich een volk vrij te kopen om zijn lof te verkondigen! Een mens zoals wij, kwetsbaar en klein, maar zonder te zondigen.
Ere zij God in hoge! U komt toe alle lof en ere! In de hemel en op de aarde!
