Jesaja 37: 18 Het is waar, HEER, de koningen van Assyrië hebben alle landen verwoest 19 en hun goden aan het vuur prijsgegeven. Dat waren dan ook geen goden, het waren slechts maaksels van mensenhanden, beelden van hout en steen, die ze vernietigd hebben. 20 Ik vraag U, HEER, onze God: red ons uit zijn handen, opdat alle koninkrijken op aarde zullen beseffen dat U, HEER, de enige bent.’
Lieve broeders en zusters,
Overdenking
Het verhaal van koning Hizkia en het volk Juda, die belaagd worden door Sanherib, koning van Assur, spreekt me altijd erg aan. Hizkia is een goede koning die de Heer van harte volgt, in tegenstelling tot zijn vader Achaz. In zijn leven maakt hij mee dat het noordrijk (het tienstammenrijk met Samaria als hoofdstad) door Assur (Assyrië) wordt ingenomen en de bevolking gedood en / of weggevoerd. Datzelfde Assur belegert nu Juda. En Hizkia weet dat zijn leger niet sterk genoeg is om dat machtige wereldrijk te weerstaan. Maar Hizkia vertrouwt op de Here zijn God. En de Here zegent hem daarvoor en bevrijdt Jeruzalem van de belegering. Opnieuw volgt een aankondiging van Assur dat men Juda gaat innemen. En dat gebeurt met heftige woorden, waarin de Here God wordt gekrenkt (zie het hele hoofdstuk Jesaja 37). Wat doet Hizkia daarop? Hij gaat met de dreigbrief van Sanherib, koning van Assur, naar de tempel en hij spreidt de brief voor Gods aangezicht uit. Hij zegt kort samengevat: “Ja Heer, het is waar dat Assur al deze koninkrijken en hun goden vernietigd heeft, maar U bent de enige ware God. Sta niet toe dat deze koning Uw naam beledigt. Bevrijdt ons terwille van uw eigen eer. Zodat ieder zal beseffen dat U Heer de enige God bent!”
Dit is een gebed naar Gods wil, een gebed van afhankelijkheid, een gebed van overgave aan Hem, een gebed met kracht, een gebed dat Gods Geest hem heeft ingefluisterd, een gebed met zeggingskracht, een gebed dat 2700 jaar later nog steeds tot de verbeelding spreekt!
De Here antwoordt Hizkia en Jeruzalem met bevrijding van Assur. Is dan alle ellende voorbij? Nee, er komt weer een nieuwe strijd, nu voor Hizkia persoonlijk. De geschiedenis van Hizkia laat ons veel zien van het “normale” leven. God redt en antwoordt op het gebed. Strijd blijft komen, maar God geeft overwinningen. Wanneer wel en wanneer ogenschijnlijk niet? Dat is niet altijd duidelijk. Maar we mogen het voorbeeld van Hizkia volgen: Heer, ik bid dat Uw Naam geëerd wordt, in alles wat er gebeurt. En dan weten we dat dit een gebed is naar zijn wil en kunnen we ons aan Hem overgeven. Hij is er bij!
