Doelgroepenbeleid?

1 Johannes 2: 14b Jongeren, u schrijf ik: u bent sterk, het woord van God blijft in u, en u hebt het kwaad overwonnen.

Lieve broeders en zusters,

De apostel Johannes spreekt in zijn brief diverse groepen aan: kinderen, ouderen, vaders, en jongeren.

Is de boodschap voor de ene groep dan niet van belang voor de andere groep? Ik denk dat dat een te harde stelling is. Het doelgroepenbeleid van Johannes laat vooral zien dat hij benoemt wat een bepaalde groep meer nodig heeft en precies dat benadrukt.

Hij schrijft in 1 Joh.2: 12  Kinderen, ik schrijf u dat uw zonden u vergeven zijn omwille van zijn naam. 13  Ik schrijf u, ouderen: u kent hem die er is vanaf het begin. Ik schrijf u, jongeren: u hebt hem die het kwaad zelf is overwonnen. 14  Kinderen, ik schrijf u dus dat u de Vader kent. Ouderen, u schrijf ik: u kent hem die er is vanaf het begin. Jongeren, u schrijf ik: u bent sterk, het woord van God blijft in u, en u hebt het kwaad overwonnen. 15  Heb de wereld en wat in de wereld is niet lief.

Ik zie daar iets van een oplopende boodschap in. De kinderen moeten vooral weten dat hun zonden vergeven zijn, de ouderen moeten de Heer al steeds beter hebben leren kennen. En de jeugd moet vooral weten dat zij sterk zijn door Gods Woord en hoeven daar niet aan te twijfelen. Want juist de jeugd wordt aangevallen in hun gevoel van eigenwaarde. Onzekerheid is te vaak de overheersende emotie bij pubers die bezig zijn hun identiteit te vinden. (En helaas worstelen velen van ons daar ook na de puberteit nog mee.) Ook in hun geloofsleven speelt dat een rol.

Pubers, jullie zijn sterk! Want als je het Woord van de Heer toelaat, en laat blijven heersen, dan heb je overwonnen. En kun je doorgaan met het overwinnen van alles wat niet strookt met de wil van de Heer, anders gezegd: de wereld niet liefhebben maar de zuigkracht van de zonde in de wereld overwinnen.

Hoe belangrijk is dat niet in deze tijd voor ons allemaal: de wereld niet liefhebben. En ouderen: jullie moeten hen daarin steunen. Wij moeten hen steunen! Onderscheidingsvermogen aanleren.

Support de jongeren en kinderen. Zie dat er strijd is om hun ziel. Moedig ze aan op de geestelijke weg. Bid voor hen. Zegen hen. Moedig hen aan!

Een manier hiervoor is om zaterdag naar de jeugddienst te komen en hen te laten merken dat ze waardevol zijn in Gods ogen en in onze ogen! Tip: neem maar eens wat lekkers voor hen mee!

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Gods tijd!

Handelingen 7: 25  Hij meende, dat zijn broeders zouden inzien, dat God hun door zijn hand verlossing wilde geven, maar zij zagen het niet in.

Lieve broeders en zusters,

Stefanus verkondigt vol vuur het evangelie en wordt onder valse beschuldigingen voor de Raad gesleept. Hij staat voor de Raad en zij zien tijdens zijn betoog zijn gezicht stralen als van een engel en zijn niet in staat hem te weerspreken. Ze zien het, horen het maar luisteren niet. Erger nog, ze vermoorden Stefanus!

In zijn schitterende betoog verwijst hij naar Mozes, de redder van Israël. We lezen in Hand.7: 22  En Mozes werd onderwezen in alle wijsheid der Egyptenaren en was machtig in zijn woorden en werken. 23  Toen hij nu de leeftijd van veertig jaar bereikt had, kwam het in zijn hart op, naar zijn broeders, de kinderen Israëls, om te zien. 24  En toen hij er een onrechtvaardig zag behandelen, beschermde hij hem en nam het voor hem op, die mishandeld werd, door de Egyptenaar neer te slaan. 25  Hij meende, dat zijn broeders zouden inzien, dat God hun door zijn hand verlossing wilde geven, maar zij zagen het niet in.

Mozes ervoer al vroeg de roeping om voor het volk Israël op te komen. Maar het volk wilde hem niet. Pas veertig jaar later stuurde God hem  om het volk te bevrijden. Zijn roeping was juist, maar pas op het moment dat God bepaalde kon Mozes zijn roeping gaan uitvoeren.

Stefanus hoorde Gods roepstem; hij sprak maar het volk wees hem af en Stefanus werd erom gedood. Mozes hoorde Gods roepstem, maar het volk wees hem af en Mozes moest vluchten; maar God plaatste hem 40 jaar later alsnog op die plek van leider van het volk.

Het is lastig te onderkennen wat we wanneer mogen doen of spreken. Soms ervaren wij Gods roepstem, maar als we er direct daden aan verbinden lijken die toch niet vruchtbaar te zijn. Het is dan misschien nog niet Gods moment om te handelen. Gebed en afstemming op de Heilige Geest is nodig om zijn wil op het juiste moment te doen.

Bidt jij / u mee dat wij als gemeente Gods stem voor ons verstaan?

Geplaatst in Nieuws | Getagged | Een reactie plaatsen

Ben ik het waard?

Hand. 5:41  De apostelen verlieten het Sanhedrin, verheugd dat ze waardig bevonden waren deze vernedering te ondergaan omwille van de naam van Jezus.

Lieve broeders en zusters,

Vaak leggen we direct na Pinksteren de nadruk op het leven van de eerste gemeente, haar succes, haar liefde, hoe zij aangeschreven stond bij het volk. We spiegelen ons eraan en vinden dan al snel dat we tekort schieten en denken na over hoe we kunnen veranderen naar dat beeld. En daar is niets mis mee. Maar we moeten wel oppassen voor eenzijdigheid. Het was namelijk een enorm gevarieerde boel, of moet ik zeggen een bont gezelschap? Aramees sprekende Joden, Griekssprekenden, weduwen, gehuwden, vrijgezellen, mensen uit de hogere kringen, Farizeeërs, mensen van de straat, eerder tot het jodendom bekeerden, mensen die graag op de voorgrond stonden, en zij die stilzwijgend op de achtergrond waren, en ga maar door.

Een van de dingen die mij opvalt was dat er een verlangen was om heilig te leven, zodat de Heilige Geest door zo’n bont gezelschap kon werken. En dat gebeurde dan ook met kracht.

Wat mij ook altijd opvalt is de houding ten aanzien van lijden. In Hand.5 lezen we dat apostelen worden gegeseld en het hun verboden wordt om in de naam van Jezus te spreken. Wat is dan hun reactie? Ze zijn verblijd dat ze waardig bevonden waren om te lijden voor Christus!

Die houding treffen we ook aan bij de vervolgde kerk. Niemand vind vervolging leuk; vervolging en lijden doet pijn, soms lichamelijk maar vooral emotioneel. Maar, zoals we ook weer op de avond van gebed voor de vervolgde kerk zagen, zij tonen steeds: Jezus Christus is mij dat lijden waard. En omgekeerd, net als de houding van de apostelen: dank U Heer dat ik het waard ben dat ik voor U mag lijden.

Heer, wilt U mij maar dat geloof en die bereidheid geven, door uw Geest.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , | Een reactie plaatsen

Reinig mij!

Hand. 2: 2  En eensklaps kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en vulde het gehele huis, waar zij gezeten waren; 3  en er vertoonden zich aan hen tongen als van vuur, die zich verdeelden, en het zette zich op ieder van hen; 4  en zij werden allen vervuld met de heilige Geest.

Lieve broeders en zusters,

Blinde vlekken. We weten allemaal dat ze bestaan maar zijn er blind voor, juist bij onszelf. O ja, dat is immers een blinde vlek 😊. Ik verbaas me er regelmatig over dat ik soms jarenlang een bepaald beeld heb van een Bijbelse situatie en als iemand anders dan daar wat over zegt, ik verrast ben dat ik dat zelf nooit eerder zo gezien heb. Ik zal maar zeggen: het “kinderbijbel-effect” werkt jarenlang door. Soms positief, in de vorm van een onbegrensd vertrouwen op de Heer. Soms negatief als het gaat om bijvoorbeeld het beeld van alle farizeeërs.

Ik was jaren geleden erg verrast toen ik voor het eerst de uitleg las dat de uitstorting van de Heilige Geest hoogstwaarschijnlijk in de tempel plaatsvond. In Hand. 1:13 wordt een bovenzaal genoemd en in Hand. 2:2 wordt het woord “huis” gebruikt. Daarom denken wij snel aan een gewone woning in Jeruzalem. Maar dat is niet aannemelijk. Immers, in Lukas 24:53 lezen we dat de discipelen na de hemelvaart voortdurend eendrachtig in de tempel bijeen waren. En in Hand. 1:15 lezen we dat er ongeveer 120 volgelingen bijeen waren. Die passen niet in een tussenwoning in een buitenwijk van Jeruzalem. De huisjes waren toen niet zo groot. Het woord huis kan net zo goed de tempel, of meer specifiek een zaal in de tempel, betekenen. De tempel was enorm groot en had meerdere ruimtes.

Maar meer nog: de discipelen waren gelovige Joden. Pinksteren is het Joodse wekenfeest: dus dat vier je in de tempel. Daarom waren al die duizenden mensen bijeen en konden er op de eerste dag van de uitstorting van de Geest al 3000 tot geloof komen. Iedereen was getuige van de neerdaling van de Geest die gepaard ging met een heftige stormwind en tekenen van vuur. Het was in de hele tempel te ervaren! Die tempel was een enorm complex, de muur die er nu van over is, is maar een heel klein stukje. Kijk maar eens op dit filmpje met een schitterende impressie van de bouw en omvang van de tempel ten tijde van Jezus: https://www.youtube.com/watch?v=ElAMqb5Jc78&t=10s.

Uiteindelijk is het niet het belangrijkste waar de uitstorting van de Heilige Geest plaatsvond, maar dát het is gebeurd en Hij ons eigen levenshuisje kan vullen en onze geestelijke blinde vlekken wil reinigen! Ben jij ook zo dankbaar voor de Geest? Vraag jij je ook af: welke ruimte mag de Geest in mijn huis innemen? Heer vul mij met Uzelf!

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Eensgezind gebed!

Hand. 1: 14  Vurig en eensgezind wijdden ze zich aan het gebed, samen met de vrouwen en met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broers.

Lieve broeders en zusters,

Na zijn opstanding komt Jezus gedurende veertig dagen met regelmaat zijn discipelen bezoeken. Hij onderwijst hen en vertelt hen dat ze moeten wachten op de Heilige Geest. Dan neemt Hij hen mee naar de Olijfberg en neemt afscheid en vaart op naar de hemel. Dit lezen we eerst in Lukas 24: 49-53.

Wat gaan de discipelen dan doen? Ze doen wat Jezus zegt: ze gaan naar de tempel en zijn voortdurend bij elkaar in een bovenzaal, om te bidden. Tien dagen lang zijn ze aan het bidden en afwachten, op wat of wie? Wisten ze wel wat ze konden verwachten?

Het is zeer waarschijnlijk dat de Heer hen het nodige heeft onderwezen over de Geest, waardoor Petrus op de Pinksterdag direct de uitstorting van de Geest kon koppelen aan de profetie van Joël. Tegelijk vraag ik me af of ze ooit hebben kunnen bedenken hoe dat zou zijn!

In ieder geval is duidelijk dat zij verwachtingsvol in gebed gingen en eendrachtig bij elkaar waren. Wachtend op het ingrijpen van God. Niet passief, maar actief verwachten dat de Here zou gaan ingrijpen. En dat is een mooi beeld van een belangrijk aspect van gemeente-zijn. Eensgezind bij elkaar komen en vurig bidden. Niet discussiëren over randzaken zoals bepaalde bepaalde theologische stokpaardjes, de muziekkeuze, of hoe om te gaan met de corona-regels. Maar elkaar vinden in de liefde van en voor de Heer. Bidden voor elkaar, voor de wereld, voor (vrede in) Israël, voor de vervolgde kerk. Opdat Gods glorie zichtbaar wordt. En dan mogen we weten dat Hij gaat ingrijpen!

Geplaatst in Nieuws | Getagged , | Een reactie plaatsen