Openbaringen 6: 5 Toen het derde zegel werd verbroken, hoorde ik het derde wezen zeggen: ‘Kom!’ Ik zag dit: een zwart paard met een ruiter, die een weegschaal in zijn hand hield. 6 Te midden van de vier wezens hoorde ik iets als een stem zeggen: ‘Een dagloon voor een portie tarwe en hetzelfde bedrag voor drie porties gerst. Maar laat wijn en olijfolie ongemoeid.’
Lieve broeders en zusters,
Overdenking
In de preek van vandaag stond onze broeder Oscar Lohuis stil bij vreugde in beproevingen en in het lijden. Dus niet erna maar terwijl je er midden in zit. Een thema dat je niet theoretisch kunt houden, maar wat je moet doorleven. Het evangelie is vreugde en pijn, zingen en huilen, smeken en lofzingen. Of, zoals we het soms zeggen: het zoet en het zuur. We kunnen niet kiezen om het moeilijke aan de kant te schuiven, alsof dat niet bij het leven, het normale menselijke leven en het normale christenleven hoort. Als je alleen de zegen verkondigt, dan is dat een half evangelie. Net als het niet vertellen van het oordeel; waar blijft anders de genade? In het leven is er ook moeite, pijn, en het leven kan soms een tranendal zijn.
In Openbaringen lezen we over de oordelen die over de wereld gaan. Zonder direct alles naar het heden te willen halen, lees ik wel een parallel naar de houding van de westerse mens (ik ook dus). Bovenstaande tekst wijst er namelijk op dat het normale eten onbetaalbaar wordt, maar dat luxe goederen ongemoeid worden gelaten. Het wijst erop dat armen het heel moeilijk krijgen, maar de rijken kunnen doorgaan met hun gerichtheid op weelde. En hoe zit het dan met mij? Raakt het mij als ik weet dat broeders en zusters moeten vechten voor hun normale levensonderhoud? Of richt ik me op mijn luxe als inwoner van het rijke westen en vind ik dat onze levensstijl ongewijzigd moet blijven? Is de coronacrisis geen moment van bezinning over onze levensstijl? Of willen we met elkaar vooral zo snel mogelijk terug naar de oude situatie, met daarin de voortgaande aanval op de gezondheid van de aarde. Niet dat ik zo’n milieufreak ben, sterker, eigenlijk wil ik er niet over nadenken, want dan weet ik dat ik ook bijdraag aan het klimaatprobleem. En dus mede-schuldig en dat wil ik niet. Tegelijk zie ik maar heel weinig mogelijkheden om daarin te veranderen. Ik hoop dat wij met elkaar antwoorden vinden op de moeilijke vragen.
Ik wil alert zijn op wat er speelt en mijn luxe niet voorop stellen. Zeker niet nu ik zie dat de aarde geschud wordt en vooral de kwetsbaren slachtoffer zijn. Zowel qua gezondheid als hun levensomstandigheden. Beide worden aangevallen.
De Heer is Heer over goeden en kwaden, rijken en armen. Zijn Woord blijft eeuwig staan. Dus weten we ook de toekomst: Hij regeert en zal rechtvaardig oordelen. En daarom wil ik recht handelen, ook als dat beproeving oplevert. Hij is Heer. Halleluja!
Hartelijke groet,
Eric
