Openbaringen 1: 17-18 En toen ik Hem zag, viel ik als dood voor zijn voeten; en Hij legde zijn rechterhand op mij en zeide: Wees niet bevreesd, Ik ben de eerste en de laatste, en de levende, en Ik ben dood geweest, en zie, Ik ben levend tot in alle eeuwigheden, en Ik heb de sleutels van de dood en het dodenrijk.
Lieve broeders en zusters,
Bovenstaande tekst kreeg ik vandaag toegezonden in de mail van Dagelijks Woord. Ik vind dat zo’n geweldige tekst, wat een proclamatie! Als ik dit lees, beeld ik me in dat ik het werkelijk hoor en ik voel mijn hart in mijn keel kloppen van blijdschap!
Wat lijkt het ook een contrast met Goede Vrijdag. Daar is het Jezus die werkelijk dood gaat; hier is het Johannes die als dood voor Hem neervalt. Eerst was Jezus de Vernederde, de Gekruisigde, de Zwakke. Nu toont Hij zich als de Opgestane, de Verhoogde, de Levende. En toch was Hij ook in zijn sterven al de Sterke. Immers, Hij legde moedwillig zijn leven af. Hij koos ervoor om zwak te zijn, vrijwillig legde Hij zijn leven af. Hij koos de vernedering om daarna te worden verhoogd. En door zijn dood heeft Hij nu de sleutels van de dood. Dood waar is uw overwinning, dood waar is uw prikkel? (1 Cor. 15: 55). Jezus heeft de dood overwonnen!
En in zijn overwinning nodigt Hij ons uit met Hem te zijn. “Weest niet bang”, zegt Hij en legt zijn rechterhand op Johannes. Want Hij leeft en Hij heeft bewezen almachtig te zijn. Wij leven door Hem, met Hem en tot eer van Hem! En dat mogen we vieren. Op zondag, samen, en alleen, maar ook de andere dagen van de week. Donderdag is het hemelvaartsdag. We denken eraan dat Jezus opvoer naar de Vader om zijn plaats in te nemen als Verhoogde Heer, die de macht heeft over dood en dodenrijk. En die zijn zegenrijke rechterhand vervolgens ook op ons legt waarmee Hij zegt: vertrouw op Mij voor dit leven, in sterven en voor een fantastische toekomst!
Jezus, mijn Heer en mijn God! Halleluja!
