Leviticus 4: 22 Als een vorst gezondigd heeft en zonder opzet tegen een van al de geboden van de HERE, zijn God, iets gedaan heeft dat niet gedaan mocht worden, en dus schuldig geworden is, 23 dan zal hij, als hem de zonde die hij begaan heeft, bekend geworden is, als zijn offergave een geitebok brengen, een gaaf dier van het mannelijk geslacht.
Lieve broeders en zusters,
De verkiezingen zijn geweest. Ons volk heeft voor een groot deel gekozen voor behoud van de huidige leider(s) c.q. politieke partijen. Dat is een beetje vreemd, als je bedenkt dat er tegelijk de laatste jaren nogal wat puinhopen zijn blootgelegd die door de overheid zijn veroorzaakt. Veel burgers zijn genadeloos hard geraakt door aardbevingsschade, of door de manier waarop schulden buitensporig mogen oplopen. De allerergste is natuurlijk de toeslagenaffaire. De verantwoordelijke bewindslieden waren met name van die partijen die hebben gewonnen. De partijen van degenen die de ellende blootgelegd hebben (inderdaad Omtzigt en Leijten van CDA en SP, vooral op persoonlijke titel), hebben daar in de verkiezingsuitslag niet echt van geprofiteerd. Dat roept bij mij de vraag op: hebben de verantwoordelijken soms voldoende schuld beleden? Wordt het hun door de keizers niet aangerekend of vergeven? Is de schade voldoende ongedaan gemaakt en kan dit in de toekomst worden voorkomen? Of zijn de mensen die hen steunen met hun stemgedrag vooral degenen die niet geraakt worden door deze situatie? Zijn deze kiezers misschien onverschillig voor het handelen van de overheid, totdat het hen persoonlijk raakt. Ik ga geen antwoorden geven want ik weet het niet. Dit hele gebeuren is te ingewikkeld en ik wil niet doen alsof ik dat even snel kan oplossen.
Maar er is in Gods woord wel een fantastische les te trekken voor leiders, in politiek en kerk. Die les trek ik me ook persoonlijk aan, dus ik wil niet alleen maar met het vingertje zwaaien.
Ik werd hierop geattendeerd door een beschouwing van een rabijn over Leviticus 4. Daarin staat vermeld hoe en waar offers gebracht moesten worden om vergeving te verkrijgen voor zonde. Vanaf vers 22 staat hoe een vorst dat moet doen. In grote lijnen moet de vorst, de leider, dit op dezelfde manier doen als de gewone man (vanaf vers 27), namelijk in het openbaar, in de tabernakel c.q. tempel. Dus iedereen kan zien dat hij gezondigd heeft en daarvoor verantwoordelijkheid neemt en vergeving vraagt. Openheid, transparantie, schuld belijden. Dit is noodzakelijk voor Gods volk. Dus ook voor ons en ook voor de leiders van de gemeente en van het land.
Laten we bidden voor onze leiders, dat zij niet jarenlang proberen om fouten of misstanden te verhullen, maar die in de openbaarheid brengen en ervan leren. Dat fouten rechtgezet worden. Ook dat is een onderdeel van de wet van God: recht doen. Dat begint in Gods huis, maar we mogen bidden dat dit principe in onze samenleving doorwerkt. Dat politici onze Joods-christelijke wortels niet in de krant benoemen, maar ze zullen belichamen.
En dat niet alleen in Nederland. Ook in Israël zijn komende week weer verkiezingen. Laten we bidden voor de leiders die God wil dat deze Zijn volk leiden in de voortdurende internationale benauwdheid. En dat zij dat doen in oprechtheid, in vrede en met Gods wijsheid.
