Verder gaan

Geplaatst op 4 juni 2020 door Eric Poelman

Filippenzen 3: 15   Laten wij dan allen, die volmaakt zijn, aldus gezind zijn. En indien gij op enig punt anders gezind zijt, God zal u ook dat openbaren; 16  maar hetgeen wij bereikt hebben, in dat spoor dan ook verder!

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Ik werd de laatste dagen geconfronteerd met ups en downs. Het was Pinksteren geweest. Ik heb delen van livestream uitzendingen gevolgd, preken en muziek. En aan de ene kant zijn dat sterk motiverende momenten. Namelijk wanneer ik iets meekrijg over wonderen die zijn gebeurd en dat de Heilige Geest fantastisch heeft gewerkt in andere werelddelen, of wanneer ik luister naar hele mooie muziek.

Maar het kan ook soms gebeuren dat vervelende gevoelens me bekruipen. Zoals het gevoel over de spreker: “Wat ben jij een geweldige christen, en wat ben ik dan toch een slechte volgeling van Jezus!” Dus de spreker heeft zich naar mijn idee teveel boven mij als toehoorder verheven en een beeld gegeven dat ik het niet goed doe en hij wel. En dat kan volkomen onterecht zijn, het zal vaak meer over mij zeggen dan over hem. Ik realiseer me dat wij vaak mensen op een voetstuk zetten en onbewust onszelf te klein kunnen maken en naar beneden halen. Ik geloof niet dat dit Gods bedoeling is. We mogen ons laten inspireren door anderen, maar moeten hen niet vereren.

Als voorbeeld noem ik Otto de Bruijne, de vroeger veel meer bekende spreker en kunstenaar. Ik werd en word altijd enorm door hem gemotiveerd. En dan heb je de neiging om hem als persoon ook te bewonderen en zijn minder positieve eigenschappen niet te willen zien. Gelukkig noemt hij dan zelf dat hij voor zijn omgeving soms een onuitstaanbaar mens was (of is…). Die eerlijkheid vind ik fijn. Beter dan de voorganger die doet voorkomen alsof hij onfeilbaar is. En en-passant ook zijn vrouw (en kinderen), die ook groot met Colgate-smile op de aankondiging staat van de speciaal “gezalfde spreker”. Bij zulke foto’s vraag ik me altijd af wat men te verbergen heeft. En ook dat kan weer een veel te kritische (Nederlandse?) houding zijn.

Kortom: balans is nodig. Balans in het luisteren, balans in de manier waarop we naar onszelf kijken, balans in de manier waarop we naar anderen kijken. Ieder mens heeft goede en minder goede eigenschappen. Dat hadden Paulus en Petrus ook. We hebben allemaal Gods genade bikkelhard nodig en die geeft Hij ook! Laten we ons richten op de goede kanten van elkaar en de Heer dankbaar zijn in wat Hij door een ander mens doet. Ook als we uit onszelf wellicht moeite hebben met die ander.

En laten we onszelf niet als puur slecht beschouwen. Dat is zonde; het helpt ons niet en mist Gods doel voor ons. God beschouwt ons namelijk als volmaakt, dankzij Jezus Christus. En dat de Heilige Geest in ons is komen wonen is natuurlijk het teken dat Hij ons zo ongelooflijk lief heeft dat Hij zichzelf aan ons toevertrouwt. Denk daar eens over na: dat de Heilige God zijn heiligheid als het ware toevertrouwt aan gewone feilbare mensen, aan ons!

De Geest geeft ons vervolgens weer gaven om te benutten, om elkaar te dienen, tot opbouw van de gemeente. En de gemeente toe te rusten om te doen wat de Heer van ons vraagt. Hem te aanbidden in alles en zo de wereld te tonen wie de Here Jezus Christus is. Niet doordat we perfect leven maar doordat we een perfecte God dienen.

Laten we daarom dankbaar zijn voor wat de Heer door zijn genade al in ons leven heeft kunnen bereiken en nog meer gaat doen! “In dat spoor verder!”

Geplaatst in Nieuws | Getagged , | Een reactie plaatsen

Bruikbaar?

Geplaatst op 1 juni 2020 door Eric Poelman

Hand. 2: En eensklaps kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en vulde het gehele huis, waar zij gezeten waren; 3  en er vertoonden zich aan hen tongen als van vuur, die zich verdeelden, en het zette zich op ieder van hen; 4  en zij werden allen vervuld met de heilige Geest en begonnen met andere tongen te spreken, zoals de Geest het hun gaf uit te spreken.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

God kwam in het midden van zijn volgelingen, als een onverwachte rukwind, een hevige storm, een geweldig gedreven adem (!), een hevige windvlaag, een geweldige gedreven wind, om maar even diverse vertalingen te citeren. En hun leven was nooit meer hetzelfde!

Stel je bent een van de onbekende volgelingen van Jezus. Eén van die 120 zal ik maar zeggen (Hand. 1:15). Als je denkt dat je als discipel van Jezus alles al hebt gehad: eerst zijn sterven, dan de opstanding, dan de verschijningen van Jezus, zomaar ineens, in afgesloten ruimten, maar ook buiten, in Galilea, en daarna de hemelvaart. En nu al 10 dagen uitzien naar zijn wederkomst. Ja Hij komt terug, zou het nu al zijn, op het wekenfeest? Hij zegende ons immers en Hij komt terug om zijn koninkrijk te vestigen, dus waarom niet vandaag?

En dan komt de Geest ineens, met orkaankracht en met vuur. En Hij geeft de leerlingen nieuwe woorden om uit te spreken, om Gods grote daden te verkondigen! Maar Hij vraagt ook iets. Wat dan? Wat is er nodig om in nieuwe talen Gods grote daden te verkondigen?

Het lijkt er vaak op dat de Geest buiten de wil van de deze gelovigen om, door hen heen werkt en zij geen eigen wil of invloed hebben. Maar dan rekenen we volgens mij niet genoeg met het diepe verlangen van deze eerste volgelingen van Jezus om Hem weer te ontmoeten. Ze waren geen robots geworden maar volgelingen die uitzagen naar hun God. En daarom kon de Geest hen direct in vuur en vlam zetten. Ze waren al gericht op Hem. Hun hart ging uit naar Jezus. En de Geest trok als het ware in de woningen die al voor Hem klaargemaakt waren, de harten die al open stonden. En daarna vervulde Hij hen en liet hen de grote daden van God verkondigen.

En wij dan? Verwacht ik de werking van de Geest van God in mijn leven? Staat mijn hart wel voor Hem open? Durf ik de Heilige Geest de controle te geven? Om te beginnen over mijn tong, mijn woorden? Wil ik wel getuigen van de grote daden van God? Hou ik wel van Hem? Verlangt mijn hart naar die ontmoeting met Jezus? Ben ik bereid de storm van de Heilige Geest, de adem van God door mijn leven te laten waaien?

Of wil ik alleen volgen op mijn voorwaarden? Maar dan zal er geen sprake zijn van een hevige wind van de Geest die mij laat opstijgen, want dan hou ik mijn ankers in de grond en ben ik maar heel beperkt bruikbaar voor de Heer.

Ik wil ons uitdagen hier biddend mee aan de slag te gaan. Petrus zei: gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen. 39  Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen, die verre zijn.

De belofte is voor ons. Maar staan wij genoeg open voor de Heilige Geest? Mag Hij opnieuw een vuur in ons aansteken?

  • Open Doors Nacht van Gebed voor de vervolgde kerk. Helaas is fysieke deelname in een kerkgebouw zoals in voorgaande jaren niet mogelijk. Iedereen kan daarom in de nacht van 12 op 13 juni van 21.00 uur tot 01.00 uur een livestream volgen. Die is te vinden op opendoors.nl/nacht. Tijdens de Nacht van Gebed is het gebedsboekje een centraal onderdeel van het programma. Na aanmelding ontvang je op 12 juni een mail met daarin het programma en een directe link naar de livestream.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Vroege Vogels

Geplaatst op 27 mei 2020 door Eric Poelman

Op 18 april dit jaar voltrok zich een ernstig drama aan de Dijkwacht te Leiderdorp. Enkele dagen eerder had een schattig jong koolmezenpaar het vogelhuisje van de bewoner ingericht als hun nieuwe liefdesnestje. Na dagen van vlijtige arbeid om een mooi nestje te maken waarin het paar hun minimaal zeven eitjes kon leggen, bleef één van de beide ouders sinds enkele dagen bijna continu in het huisje achter. Dit kon niets anders betekenen dan dat het paar eitjes had en erop zat te broeden. Dus een mooie periode van wachten tot de eieren uitkomen was aangebroken. De mezen broedden en de bewoners verblijdden zich met het paar.

Maar helaas werd de idylle ruw verstoord, en er kwam een dramatische wending in deze story. Aan het einde van die middag zagen de bewoners van de woning, die het vogelhuisje aan de heer en mevrouw Koolmees hadden verhuurd, een bloederig tafereel: een torenvalk zat op de tuinmuur met in zijn gruwelijke klauwen een blauw-geel vogeltje dat er levenloos in gevangen zat. Kreten van ongeloof en geschreeuw van de bewoners tegen deze satanische aanval mochten niet baten. De heer Koolmees was bruut aan zijn einde gekomen.

Hoe moest het nu verder met mevrouw Koolmees. De bewoners bedachten een list. Mooie foto’s van mevrouw Koolmees werden gemaakt en vervolgens op een datingsite voor koolmeesachtigen gezet. Zou het helpen? De tijd schreed voort en het zou onmogelijk zijn dat een alleenstaande koolmees de eieren kon uitbroeden en zoveel jongen van voedsel te voorzien tot ze sterk genoeg waren om uit te vliegen. Was deze openlijke poging tot een nieuwe relatie de oplossing? “Krachtige, verzorgende en liefdevolle slanke snelle koolmeesmoeder zoekt sterk liefdevol mannetje om samen de jonkies buiten te gaan zetten!”

De bewoners waren nog niet overtuigd of dit zou helpen. De heer des huizes kwam met een nog drastischer oplossing. Hij twijfelde wel, of hij zo ver durfde te gaan, maar uiteindelijk wist hij zich te beroepen op een Bijbeltekst die hem hiervoor de vrijmoedigheid gaf: hij ging bidden voor een nieuwe meneer Koolmees, die zoveel charme had dat hij de plaats van de echte vader kon innemen en als adoptievader kon dienen.

Een week lang leek mevrouw Koolmees alleen te blijven en zagen de verhuurders van het vogelhuisje het donker in. Maar op een dag zat er ineens een luid zingende Koolmees in de tuin! En die bleef ook nog. Het ongelofelijke was gebeurd. Er was een adoptievader aangeschoven. En al enkele dagen later zagen de bewoners meneer en mevrouw Koolmees driftig heen en weer vliegen en steeds weer het nestkastje in-en-uit schieten met wat eten voor hun kroost. Wat een schitterend gezicht, steeds weer vlogen de beide ouders af-en-aan om hun steeds luider piepende jonkies van vreten te voorzien. En wat een genot voor de bewoners, die inmiddels als echte voyeurs uren lang de verrichtingen van hun huurders gadesloegen.

Het kroost piepte inmiddels luid en afgelopen dinsdag kwam er al een koppie van een jonkie in het gat zitten en konden de ouders de kids al voeren zonder het huisje in te vliegen, Kortom: het moment van uitvliegen stond voor de deur…

Woensdag 20 mei was het zover. Tijd om dag te zeggen. Dag zeggen? Krijg nou de hik, ze zijn al gevlogen! Konden ze nou niet even wachten tot na ons ontbijt? Wat zijn dat voor manieren!

Inderdaad, uitgevlogen. Volwassen geworden voor je het in de gaten hebt. Wat een snelle ontwikkeling maken ze door. En dan zijn ze weg, nog voor je afscheid kunt nemen, op reis gegaan op hun eigen levensweg. Maar ik had nog zoveel willen zeggen…

De moraal van dit werkelijk gebeurde verhaal? Dat mag je zelf invullen. Het barst van de levenslessen. Misschien laat ik die nog wel eens terugkomen. Ik moet het eerst nog verwerken.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Opzien naar de hemel!

Geplaatst op 24 mei 2020 door Eric Poelman

Hand. 1: 9  Toen hij dit gezegd had, werd hij voor hun ogen omhooggeheven en opgenomen in een wolk, zodat ze hem niet meer zagen. 10  Terwijl hij zo van hen wegging en zij nog steeds naar de hemel staarden, stonden er opeens twee mannen in witte gewaden bij hen. 11  Ze zeiden: ‘Galileeërs, wat staan jullie naar de hemel te kijken? Jezus, die uit jullie midden in de hemel is opgenomen, zal op dezelfde wijze terugkomen als jullie hem naar de hemel hebben zien gaan.’

Lieve broeders en zusters,

Vanochtend hadden we onze samenkomst. Het begint een beetje te wennen om met 8 tot 10 personen aanwezig te zijn, maar tegelijk went het natuurlijk niet, en dat moet ook. Om jullie een idee te geven: ook nu is er een koster nodig, en mensen voor techniek, iemand voor de teksten van de liederen, iemand die filmt, de spreker, iemand om volgen hoe het geluid op Kerk TV is zodat we tijdens de uitzending nog wat kunnen aanpassen, en de muziekgroep. Dus het blijft een stevige inspanning. En helaas krijgen we in deze tijd geen thee of koffie ?.

Er is ook hard gewerkt om fatsoenlijk hoorbaar geluid te krijgen op Kerk TV / Uitzending gemist. Gisteravond hebben ze nog uren in de aula gezeten. Het zit soms gewoon tegen. Ik noem als voorbeeld: een stekkertje voor een aansluiting is kapot. Er wordt een nieuwe besteld en aangesloten. Blijkt dat die ook kapot is! En zo zijn er nog veel meer tegenvallers geweest. Gelukkig was alles vandaag goed verstaanbaar. Het geluid van de zang en muziek moet nog verder worden verbeterd; maar dat gaat ook lukken.

Ik vertel jullie dit allemaal, zodat jullie begrijpen dat het een hele inspanning vergt om de diensten uit te zenden en de techniek voor elkaar te krijgen. En daarom vraag ik ook gebed hiervoor. Zodat we ons via de diensten meer met elkaar verbonden voelen. En natuurlijk: bel elkaar op, en bid voor ons allen, als gemeente en voor ons volk, zodat we binnenkort veilig weer kunnen samenkomen.

Overdenking

Jezus werd bij zijn hemelvaart voor de ogen van de leerlingen van hen weggenomen, de lucht in en een wolk onttrok Hem aan hun ogen. En de discipelen staan erbij en kijken ernaar. Er wordt niet veel informatie gegeven over deze gebeurtenis. Het gebeurde voor hun ogen. Jezus in een wolk. Een mooi beeld van de manier waarop in het Oude Testament de HERE in een wolk aanwezig was en het volk veiligheid bood. Door overdag in een wolk (of wolkkolom) aanwezig te zijn, en ’s nachts in een vuurkolom, oftewel een soort van wolk van vuur. Zie o.a. Exodus 13.

Sommige uitleggers zeggen dat deze wolk die Jezus opnam dezelfde heilige “shekina” was, de wolk waarin de Here zich hulde, oftewel de zichtbare heiligheid van God. In ieder geval is het duidelijk dat Jezus zelf de Heilige Gods is en in een wolk opvoer. Dus die overeenkomst is er zeker.

Maar wat nu? Jezus is vertrokken. Is dan ook de aanwezigheid van de Here verdwenen? Zoals in het Oude Testament de heiligheid van God verdween uit de tempel, vanwege de grove zonden van het volk?

Nee, zeer zeker niet! De Here Jezus ging weg van de discipelen om vervolgens plaats te maken voor de Heilige Geest. Jezus´ laatste woorden (Matt. 28:20) waren: “Zie Ik ben met U alle dagen tot aan de voleinding der wereld!”. Dus ook nu was Hij er, ook toen de leerlingen wachtten tot Pinksteren. Nee, de vuurkolom was niet zichtbaar om hen heen gelegerd, zoals om Israël in de woestijn. Maar Jezus beschermde zijn discipelen in deze “mini-woestijn” in een huis in Jeruzalem nog steeds. En met Pinksteren viel de Heilige Geest als een soort van vuurkolom op hen allen en verdeelde zich over hen. Niet meer de vuurkolom rondom hen, maar het vuur van de Geest in hen. Om hen te beschermen en zelf de kracht te geven die ze nodig hadden om Jezus te vertegenwoordigen, om een heilig volk te zijn!

Daar mogen wij deze week bij stil staan. Wij mogen als het ware opzien naar de hemel in de verwachting van de neerdalende vuurkolom van Gods Heilige Geest. Niet uitzien naar wat er komt maar naar Wie er komt. Wat een fantastische gave van onze Here Jezus! Halleluja!

Geplaatst in Nieuws | Getagged , | Een reactie plaatsen

Onverwacht

Geplaatst op 22 mei 2020 door Eric Poelman

Markus 16: 3  Ze zeiden tegen elkaar: ‘Wie zal voor ons de steen voor de ingang van het graf wegrollen?’ 4  Maar toen ze opkeken, zagen ze dat de steen al was weggerold; het was een heel grote steen.

Lieve broeders en zusters,

De regels die door de corona-crisis ingesteld zijn, worden weer iets verruimd. Maar dat betekent nog iet dat alles terug is bij het oude. Misschien gebeurt dat wel nooit weer. In mijn hoofd ben ik hier veel meer mee bezig, dan ik me vaak bewust ben. De samenleving verandert continu, maar deze verandering heeft meer gevolgen dan vele andere. Na 1 juli is de wereld niet ineens weer zoals het was. Nee, we moeten een nieuw evenwicht vinden. Ook in de Nederlandse samenleving, waar de overheid heel snel enorme macht heeft gegrepen, die volgens mij snel teruggegeven moet worden omdat die op gespannen voet staat met grondrechten. Ook in de gemeente, omdat we simpelweg rekening met elkaar moeten houden en met ieders gezondheid. Hier zullen we de komende maanden nog wel de nodige energie in moeten steken. Ik roep iedereen op om hierover te bidden en ideeën die je hierover hebt, te delen. 

Overdenking

Een van de verhalen over de opstanding staat in Markus 16. Een bekend verhaal, maar toch staan daar ook weer bijzondere zaken in waar we soms overheen lezen als we het verhaal kennen. De gebeurtenissen leveren bij nader inzien toch vragen bij mij op; en die worden niet beantwoord.

De beide Maria’s gingen die eerste dag van de week, na de kruisiging, naar het graf van Jezus om zijn lichaam te balsemen. Ze waren vastbesloten, terwijl ze ook wel wisten dat het voor hen onmogelijk was om zelf de steen voor het graf weg te rollen. Bovendien waren er nog soldaten voor het graf geplaatst. Dus er waren nogal wat hindernissen. Toch gingen ze op pad richting het graf. Met welke verwachting? Dat er iemand hen zou komen helpen? Dat de soldaten hen terwille zouden zij? Dat Jozef van Arimatea hun zou helpen? Ik denk dat ze het zelf ook niet wisten, maar dat hun liefde voor de Heer hen drong om te gaan, en dat ze hoopten en baden om oplossingen, welke dan ook. Of ze er ook van overtuigd waren dat God hen zou helpen, weet ik niet. Misschien gingen ze in de houding van: we gaan het zien, als het niet lukt, dan is het maar zo, maar we willen het in ieder geval proberen. Hoe lang duurde deze voettocht voor hen? Hoe onzeker waren ze, toen ze stap voor stap dichter bij het graf kwamen? Hoeveel verdriet brak er door? Misschien huilden ze wel en dachten dingen als: “Was Jezus nu maar niet naar de Olijftuin gegaan! Had Hij maar niet de Joodse raad zo tegen zich in het harnas gejaagd! Had Hij zich maar wat minder uitgesproken! O, dan was Hij nu nog in leven!”

We weten het allemaal niet. Maar wel weten we wat er gebeurt bij het graf. Als ze bij het graf aankomen, is de steen al weggerold. En kunnen ze hun specerijen weer gaan verkopen, want Degene voor wie ze die hebben gekocht was er niet meer! Hij heeft wel een boodschapper achtergelaten, een engel. En die vertelt hen dat Jezus is opgewekt uit de dood en geeft hen een boodschap voor de discipelen.

God verhoorde hun verlangen om het graf binnen te komen heel duidelijk: de steen was weggerold. Ze konden zo doorlopen. Deze moeilijkheid was al volkomen voor hen weggenomen!

Maar tegelijk konden ze hun oorspronkelijke plan wel gedag zeggen. Want Jezus was er ook niet meer. Gebedsverhoring en veel meer dan een gebedsverhoring: Jezus leeft weer! Het is niet te bevatten en boven elke verwachting!

Soms verhoort God onze verlangens op een bijzondere manier. Stenen worden weggenomen. Verwachtingen compleet overtroffen. Eigen plannen kunnen aan de wilgen worden gehangen. God gooit het roer om. Maar eerst moesten de beide Maria’s door een periode van pijn, verdriet, verlies, teleurstelling, rouw. Net als wij allemaal in het leven meemaken. Ik bid dat we ook in die perioden glimpen van Gods glorie mogen zien. Hij wil nieuwe hoop geven in alle situaties. Niet alle stenen worden weggerold, maar het graf blijft leeg.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen