Matt. 16: 16 Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God!
Lieve broeders en zusters,
Zondag 2 februari sprak ik over het wezen van de gemeente. Daarin betrok ik de ongelooflijk bemoedigende woorden van Jezus zelf, die hij sprak tegen Petrus. Het begint ermee dat Petrus belijdt: Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God! En Jezus antwoordt hem: En Ik zeg u, dat gij Petrus zijt, en op deze petra zal Ik mijn gemeente bouwen en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet overweldigen.
Die belijdenis, die paar woorden, (m.i. wordt dit met “petra” bedoeld: niet de persoon Petrus maar zijn uitspraak) bevatten het onwankelbare fundament van de gemeente. Het gaat namelijk om het vertrouwen op de Here Jezus zelf. Hij is de Messias, de Zoon van God. En dan volgt die schitterende belofte. De poorten van het dodenrijk zullen de gemeente niet overweldigen, overwinnen. Dus de gemeente blijft even onaantastbaar als haar fundament, haar Heer, onaantastbaar als Jezus.
Onaantastbaar? Maar de Heer zou nog gaan sterven! Hoezo onaantastbaar?
Omdat we dit moeten zien in het licht van de eeuwigheid. Het hier en nu voorbij kijken. Kijken met Gods ogen. Ja, Hij zal lijden en sterven. Maar Hij overwint de dood en verkrijgt alle heerschappij en macht en heerlijkheid. En zo redt Hij ons en zet Hij alle overheden en machten te kijk! (Kol. 2:5)
En wij dan? Ook wij moeten in dit leven rekening houden met lijden, ons kruis opnemen. Maar ook wij zullen delen in Zijn opstanding en heerlijkheid! En daarmee zullen wij in onze wandel, in onze strijd, in onze moeite, in de geestelijke wereld getuigen dat Christus overwinnaar is. En zo zetten ook wij de overheden en machten te kijk. Maar alleen door de kracht van Christus!
