Nieuwsflits 18 Sabbatsjaar en vertrouwen

Geplaatst op 23 april 2020 door Eric Poelman

Leviticus 25: 1  De HEER zei tegen Mozes, op de Sinai: 2  ‘Zeg tegen de Israëlieten: “Wanneer jullie eenmaal in het land zijn dat ik je zal geven, moet het land rust krijgen, een sabbatsrust gewijd aan de HEER.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Mozes heeft het Joodse volk zeer veel regels waaraan ze zich moeten gaan houden na de intocht in het land Israël. Veel ervan zijn voorwaarden die ze moeten volgen om als heilig volk van God te leven en in het land te mogen blijven. Die voorschriften gelden niet zomaar voor ons; daar komt bij dat ons land geen theocratie is. Maar de principes achter die wetten, zijn vaak ook een voorbeeld voor ons, waar we een nieuwtestamentische invulling aan kunnen geven.

Sabbatsrust is er één van. Elk zevende jaar het land apart houden, heilig voor de Here. Lev. 25 gaat verder met: 3  Zes jaar achtereen mogen jullie je land inzaaien, je wijngaard snoeien en de oogst binnenhalen. 4  Maar het zevende jaar moeten jullie het land laten rusten. Het is een sabbatsjaar dat aan de HEER gewijd is. Je mag dan je land niet inzaaien, je wijngaarden niet snoeien, 5  het koren dat vanzelf opkomt niet als oogst binnenhalen en niet de druiven oogsten van je ongesnoeide wijnstokken. Het moet een jaar zijn van volstrekte rust voor het land. 6  Wat er in dat jaar op het land groeit is voor jullie allen. Je mag er zelf van eten, maar ook je slaven en slavinnen, je loonarbeiders en de vreemdelingen die bij je te gast zijn; 7  ook voor je veestapel en voor de in het wild levende dieren kan het als voedsel dienen.

Eerst volgen de voorschriften. Nu, dan kan je denken: “Dat is lekker, waar moet ik dan van eten in het zevende jaar. Het land geeft zonder inzaaien en snoeien toch te weinig opbrengst?” Maar dan zien we Gods principe. De Heer belooft: doe dit en dan zal Ik jullie zegenen. In vers 20 staat namelijk: 20  en mochten jullie je afvragen waarvan je het zevende jaar moet leven als je niet mag zaaien en oogsten, 21  bedenk dan dat ik jullie het zesde jaar zal zegenen met een oogst die voor drie jaar toereikend is,

De Heer weet wat Hij doet. Hij vraagt van het volk vertrouwen, toewijding, geloof, gehoorzaamheid. En dan zal Hij zegenen, niet slechts één jaar, maar drie jaar. Precies wat nodig is. Omgekeerd is het ook zo. Niet op de Here vertrouwen leidt tot gebrek aan zegen, moeite, misoogsten en zelfs honger.

Heiligen wij ons leven aan de Here? Ga ik heilig om met mijn geld, met mijn bezit, met mijn tijd, met mijn talenten, met mijn gezin? Durf ik Hem te vertrouwen? Of probeer ik alles “in eigen kracht”. Dat is best een uitdagende vraag in deze tijd. Het principe van de Heer is helder. Zoals ook staat in Psalm 37: 5  Wentel uw weg op den HEERE, en vertrouw op Hem; Hij zal het maken. Halleluja!

Overige zaken:

  • Voortdurend gebed om bescherming voor de kwetsbaren en zieken onder ons en de zorgverleners blijft nodig. Gebedsavond (via Skype) vooralsnog elke donderdag. Geef je op dan krijg je een linkje om aan het digitale gesprek mee te doen. Het blijft een mooie ervaring om met zo’n grote groep en de Heer verbonden te zijn.
  • Gebed om volharding voor ons allen. En dat de Here de crisis gebruikt tot zijn eer.
  • Zondag 26 april om 10.00 uur is er op Kerk TV weer een uitzending van een korte dienst. Schakell net als met Pasen Kerk TV in en dan volg je het live. Gebed gevraagd. Ook dat de spullen goed werken; Ad en ik zijn deze week twee keer in de school geweest en alles is nu hersteld. Maar dat moeten we zondag weer opnieuw opbouwen. En er kan altijd iets kapot gaan. Dat kunnen we (de gemeente dus) nu helemaal niet gebruiken.

Hartelijke groet,

Eric

Geplaatst in Nieuws | Getagged , | Een reactie plaatsen

Nieuwsflits 17 Schaap en wolf

Geplaatst op 23 april 2020 door Eric Poelman

Johannes 10: 14  Ik ben de goede herder en Ik ken de mijne en de mijne kennen Mij, 15  gelijk Mij de Vader kent en Ik de Vader ken, en Ik zet mijn leven in voor de schapen.

Lieve broeders en zusters,

Weer een week zonder normale bijeenkomsten. Het blijft lastig. En naarmate de tijd vordert is er enerzijds gewenning, anderzijds raak je het steeds meer beu. Laten we hopen en bidden dat de regels t.a.v. het verplicht fysieke afstand houden binnenkort kunnen worden verminderd. En natuurlijk dat er geen gemeenteleden of naasten ziek worden. Dit geldt vooral de kwetsbaren onder ons, waartoe een groot deel van de gemeente behoort.

Voor komende zondag plannen we een uitzending. Willen jullie bidden voor een goed verloop van de opnames? Komende week gaan we een keer naar de school om onze apparatuur te controleren want we liepen tegen diverse problemen aan met betrekking tot het geluid. Dat zouden we graag oplossen voor zondag. Daarnaast heb ik een paar dagen met zware hoofdpijn rondgelopen; dat komt niet goed uit als je nog een preek wilt maken. Dus ook daar wil ik wel gebed voor vragen. Verder wil ik jullie bedanken voor het sturen van een kaart aan onze (schoon)moeder. Er waren gisteren al een aantal binnengekomen en ze was bijzonder verrast!

Overdenking

Bovenstaande tekst wijst op wie de Here Jezus voor ons is. Een Goede Herder die zijn leven inzet voor zijn schapen. Moet dat dan, vraag ik me af? Moet een herder zijn leven inzetten? Is het gevaar zo groot? Nu las ik onlangs wat over aanvallen van wolven op schapen. En dan kun je inderdaad concluderen dat de schapen hun leven niet zeker zijn, als er een wolf nabij is. Het bizarre is dat een wolf niet slechts één dier aanvalt en meeneemt om op te eten. Nee, hij valt veel meer schapen aan dan hij zou kunnen opeten en doodt er ook veel. En de aanval van de wolf levert nog meer problemen op. De overige schapen van de kudde kunnen last krijgen van stress met daardoor aanverwante problemen, zoals het te vroeg gaan werpen van lammeren. Tenminste dat zeggen de schapenhouders, zo heb ik in de krant gelezen.

De aanval van de wolf is dus een goed beeld van de aanval van de satan op de gemeente. Hij valt aan om te verdelgen, puur om het verderf. Niet alleen de aangevallen schapen last hebben van de wolf, maar ook de rest van hun kudde. Zo hebben wij ook last van de aanvallen van de duivel op onze broeders en zusters. Ik merk dat sommige broeders en zusters op dit moment last hebben van stress. En dat is goed verklaarbaar. Zeker als je hebt meegemaakt dat mensen in je omgeving ziek zijn geworden of mensen kennen die zijn gestorven aan het corona virus.

Het is een feit dat iedereen last kan hebben van (ernstige) spanningen. Ook kinderen van de Heer kunnen hiermee te kampen krijgen. Wat voor de één iets eenvoudigs is, is voor de ander ontzettend moeilijk. En dat geldt ook omgekeerd. Dus we moeten de ander daarom niet veroordelen; binnenkort ben je zelf misschien het slachtoffer van een aanval. Laten we echter allemaal proberen om vooral stil te staan bij de Herder en niet bij de wolf.

De Goede Herder zegt: Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed. De schapen gaan hem juist wel ter harte. Hij zorgt voor ons en heeft werkelijk zijn leven voor ons gegeven. Dat gedachten we met Pasen. Hij zegt: Ik ben met je tot aan de voltooiing van deze wereld. Hij heeft de dood overwonnen. Hij leeft voor ons en met ons en Hij bidt en pleit voor ons. En geen wolf kan voorkomen dat Jezus de overwinnaar is en wij met Hem! Halleluja!

Hartelijke groet,

Eric

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Nieuwsflits 16 Waar moet ik heengaan?

Geplaatst op 17 april 2020 door Eric Poelman

Mattheüs 17: 5 Terwijl hij nog sprak, zie, daar overschaduwde hen een lichtende wolk, en zie, een stem uit de wolk zeide: Deze is mijn Zoon, de geliefde, in wie Ik mijn welbehagen heb; hoort naar Hem!

Lieve broeders en zusters,

Terugblik Goede Vrijdag en Pasen
Veel van jullie vonden de opnames van Goede Vrijdag en Pasen erg leuk. We willen de komende weken vaker een korte dienst uitzenden op zondag om 10.00 uur. We denken dit niet wekelijks te kunnen doen, maar gaan kijken wat haalbaar is. De eerstvolgende dienst plannen we op zondag 26 april (zondag over een week dus). Je kunt overigens de diensten ook nu nog “terugkijken”.
Aan het einde van de paasdienst kon je genieten van leuke filmpjes van het uitdelen van de bloemen en paaseitjes. Maar niet alle gemeenteleden waren daarop zichtbaar. Sommigen waren gewoon niet thuis.
Enkele kijkers vroegen zich af of wij bij de opnames van de liedjes wel voldoende afstand hadden gehouden. Het lijkt op het beeld soms of we onvoldoende rekening hielden met een afstand van minimaal 1,5 meter. Ik kan jullie gerust stellen. De afstand hielden we wel degelijk, maar dat is op de video niet goed te zien omdat we schuin achter elkaar staan en op beeld zie je de diepte niet. En alle flesjes ontsmettingsmiddel voor de microfoons hebben we buiten beeld gehouden .
Het paasdankoffer is dit jaar bedoeld voor Moldavië. U kunt uw bijdrage storten op de rekening van de Penningmeester (rekeningnummer NL43 ABNA 0441 4673 50 t.n.v. Baptistengemeente Leiderdorp te Leiderdorp).

Overdenking
Vorige keer eindigde ik met de opmerking: bidden, dat betekent: de opgestane Here willen kennen en Hem laten praten. En daar dacht ik nog eens over na. Hem laten praten. Dat is een andere omschrijving voor “luisteren”. En luisteren is best moeilijk. Luisteren begint bij stil zijn. Maar luisteren is iets anders dan stil zijn. In een gesprek met iemand anders merk je dat al. Hoe vaak betrap ik mezelf er niet op dat ik de ander wat hoor zeggen en wacht tot die is uitgesproken om in de allereerste seconde of adempauze, al te reageren. En dan geef ik mijn advies, goed bedoeld, en misschien ook nog wel een goed advies. Maar in hoeverre heb ik nu echt goed geluisterd?
Het valt me helaas op dat ik niet goed luisteren vooral opmerk bij andere mensen. En bij mezelf dan? Mmm, mijn directe naasten geven me daarin regelmatig liefdevol (?) opbouwende kritische feedback. Mooi gezegd, of niet? Je kan het ook anders omschrijven: “Hou je nou eens even stil, want je luistert niet naar me!”
Au…ik heb dus weleens moeite met goed luisteren naar een ander. Heb ik dat dan ook met het luisteren naar Jezus? Hoe luister ik dan naar Hem? Laat ik maar beginnen met stil zijn. Dat is al lastig genoeg. Stil zijn zonder dat mijn gedachten alle kanten op schieten, valt zeker niet mee. Maar als dat is gelukt en ik stil ben, hoor ik Jezus dan wel? En luister ik dan vervolgens ook?
Laat ik me in stilte eerst richten op zijn Woord. Immers Jezus is het levende Woord. Hij is het vleesgeworden Woord van God. En Hij spreekt door Zijn Woord, de Bijbel. Dus door te lezen kan ik Zijn stem horen. Ja, dat weet ik al jaren, maar doe ik dat dan ook? Of laat ik andere stemmen de boventoon voeren? Lees ik boeken over Jezus, of lees ik Woorden van Jezus? En hoor ik Hem dan spreken? Verlang ik om te luisteren naar zijn liefdevolle stem? De Vader zegt immers: hoort naar Hem. En Simon Petrus bevestigt in Joh. 6: 68 ‘Naar wie zouden we moeten gaan, Heer? U spreekt woorden die eeuwig leven geven, 69 en wij geloven en weten dat u de Heilige van God bent.’
Ik hoop dat we ons uitstrekken naar Hem en verlangen om Zijn Woorden dagelijks te horen.

Hartelijke groet,
Eric

Geplaatst in Nieuws | Getagged | Een reactie plaatsen

Nieuwsflits 15 Wordt nuchter

Geplaatst op 15 april 2020 door Eric Poelman

Prediker 12: 13 De slotsom van al wat door u gehoord is, is dit: Vrees God, en houd u aan Zijn geboden, want dit geldt voor alle mensen. 14 God zal namelijk elke daad in het gericht brengen, met alles wat verborgen is, hetzij goed, hetzij kwaad.

Lieve broeders en zusters,

Goede Vrijdag en Pasen verliep apart dit jaar. Samen op de bank meezingen en luisteren naar Kerk TV. Ik moet eerlijk bekennen; ik kon me beide keren wel aardig vinden in wat de voorganger vertelde. De uitzending via Kerk TV is een mooie oplossing, maar ik zal blij zijn als we weer een normale dienst kunnen hebben en we niet meer bang hoeven te zijn om een kwetsbaar medemens te kunnen besmetten met het virus.
In de media lees ik natuurlijk van alles over het effect van het coronavirus op onze maatschappij. Sommige mensen lijken er vooral allerlei kansen in te zien. Het lijkt soms wel of ze de ellende bejubelen! Dat vind ik een te optimistische houding. De crisis zet ons wel even stil bij de manier van leven van onze maatschappij en helpt om kritisch te kijken naar wat belangrijk is in het leven. Maar om er nu echt alleen maar blij mee te zijn, vind ik veel te kort door de bocht. Onze economie krijgt immers een enorme klap en dat betekent dat, wanneer de kruitdampen zijn opgetrokken, er waarschijnlijk ook veel negatieve bijverschijnselen komen. Want als Nederland veel minder geld verdient, is er ook minder geld beschikbaar voor de overheid en onze samenleving om te investeren in zaken als zorg en onderwijs. Ik acht in de komende jaren bezuinigingen aannemelijk. Nadat de euforie over de harde werkers in met name de zorg is verdwenen, zal de nieuwe werkelijkheid forse bezuinigingen noodzakelijk maken. Dat zal de regering van de kabinetten van de toekomst sterk beïnvloeden. Zo vind ik het ook denkbaar dat onze privacy verder wordt aangevallen, puur vanuit angst voor ziekten. Dat we gedwongen worden om apps te gebruiken waarin ons persoonlijke leven volkomen kan worden gevolgd, nog veel meer dan nu al het geval is.
Ik ben bezig een boek te lezen dat in 2010 is geschreven. Dus net na de start van de kredietcrisis die begon in 2008. Daarin benoemt de auteur al heel scherp het succes en het falen van het westerse kapitalisme en de negatieve gevolgen ervan op de mensen. Ik noem o.a. het individualisme, de toename van het aantal scheidingen, het aantal kinderen dat opgroeit in een éénouder-gezin, de onzekerheid van kinderen en volwassenen over hun eigen identiteit, de kracht van de leugen van geluk door welvaart, het instorten van sociale structuren en ga maar door. En dat zien we de laatste tientallen jaren alleen maar verder toenemen. Het heeft geleid tot het kiezen van machthebbers zoals we nu zien in de USA en Engeland. En ook die bieden geen oplossingen.
De huidige crisis biedt mensen een mogelijkheid na te denken over het doel van het bestaan, en de manier waarop we willen leven en ons inzetten in de maatschappij. Het bestaan blijkt niet zo maakbaar als vele mensen dachten. Ik hoop dat we als gemeente op de korte termijn veel mensen mogen ontmoeten die op zoek zijn naar betekenis. Dat deze mensen de weg naar de Here Jezus mogen vinden. En dat onze gemeente daar een rol in mag spelen. Maar ik ben bang dat de meeste mensen alleen maar terug willen naar het bekende. Na een crisis is er vaak maar een korte tijd sprake van een opleving. Denk aan alle terroristische aanslagen die de laatste jaren zijn gepleegd. Die hebben maar beperkt geleid tot opnieuw nadenken waarvoor de mens leeft. Vaak is het: huilen, tranen afvegen en verdergaan alsof het niet is gebeurd, alleen dan met extra maatregelen tegen de angst.
Prediker zei het al in Pred. 1: 9 Wat er was, zal er altijd weer zijn, wat er is gedaan, zal altijd weer worden gedaan. Er is niets nieuws onder de zon. 10 Wanneer men van iets zegt: ‘Kijk, iets nieuws, ‘ dan is het altijd iets dat er sinds langvervlogen tijden is geweest.
Ziekten kwamen en gingen. Tijden van economische voorspoed en crisis kwamen en gingen. Generaties groeiden op, werden volwassen, werden oud en stierven. Elke generatie moet steeds weer de zin van haar bestaan vinden. Ook wij. Dan is het goed om te weten dat de Here Jezus ons heden en onze toekomst is. In het leven nu mogen we beseffen dat Hij erbij is. Zodat we ons niet gek laten maken door de crisis, niet door allerlei complottheorieën, en ook niet door allerlei eindtijdscenario’s (uitgesproken door goed bedoelende medegelovigen). Wees nuchter zegt Petrus in 1 Petr. 4:7 Het einde aller dingen is nabijgekomen. Komt dus tot bezinning en wordt nuchter, opdat gij kunt bidden.
Bidden, dat betekent: de opgestane Here willen kennen en Hem laten praten. Hij is ons leven!

Hartelijke groet,
Eric

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Nieuwsflits 14 Pasen

Geplaatst op 13 april 2020 door Eric Poelman

Mattheüs 28: 5 De engel richtte zich tot de vrouwen en zei: ‘Wees niet bang, ik weet dat jullie Jezus, de gekruisigde, zoeken. 6 Hij is niet hier, hij is immers opgestaan, zoals hij gezegd heeft. Kijk maar, dat is de plaats waar hij gelegen heeft.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking
Gekruisigd was Hij. En na zijn sterven in een graf gelegd. Ze zagen het zelf. Dit was de werkelijkheid. Dit vertelden hun zintuigen hen. Dit was waarheid. Drie dagen hadden de vrouwen aan dit idee moeten wennen. Drie volle dagen van rouw. Drie dagen van volkomen verdriet, en waarschijnlijk van radeloosheid. Hun hoop op een betere toekomst, op de regering van Jezus, was de bodem ingeslagen. Dit leek echt het einde van alles waar ze die drie jaren dat Jezus optrad, op hadden gehoopt.
Ter verduidelijking: ik ga uit van drie volle dagen en niet van de kruisiging op vrijdag en opstanding op zondag; dat zou immers de tweede dag na het sterven zijn. Het is logischer dat de kruisiging op een woensdag geweest is, waarna de donderdag een feest-shabbat was. Dit was vanwege het feest der ongezuurde broden. We lezen immers in o.a. Joh. 19: 31 dat die shabbat na de dag van de kruisiging “groot” was (NBV vertaalt: “bijzondere shabbat”). Daarna kwam een vrijdag, waarop de vrouwen o.a. specerijen aankochten, vervolgens de gewone shabbat, de zevende dag van de week. En daarna volgde de eerste dag van de week, de opstandingsdag (zondag). Dus pas na drie volle nachten en dagen stond Jezus op uit de dood, zoals Hij zelf had aangekondigd. Deze visie is niet bepalend voor ons heil, maar toont wel dat de eerste gemeente wel degelijk tot drie kon tellen.
Maar waar het om gaat: hoe zou ik me voelen na drie dagen die ik in diep verdriet heb doorgebracht, huilend met mijn mede-volgelingen van Jezus? Bang voor de overheid die wellicht na Jezus ook zijn volgelingen zou oppakken en veroordelen. Zou ik weglopen en teruggaan naar mijn oude dorp? Zou ik van verdriet al die dagen gaan vasten, of gewoon apathisch in een hoekje liggen? Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat de vrouwen rouwden en vervolgens aan Jezus de laatste eer wilden brengen op de manier die ze konden. Door Hem te balsemen. Duidelijk is dat ze geen rekening hielden met het beschreven wonder van de opstanding.
En dan komen ze bij het graf en ontmoeten een engel. Wat een contrast met hun gevoel! “Hij is niet hier, maar Hij is opgestaan, zoals Hij gezegd heeft.” Hij leeft! En weer blijft er niks over van hun toekomstverwachting, maar in dit geval juist positief! Van een gevoel van een volkomen uitzichtloze toekomst naar een fantastisch uitzicht. Hij leeft! Nu is alles mogelijk.
Ze zagen het zelf. Dit was de werkelijkheid. Dit vertelden hun zintuigen hen. Dit was de waarheid.
“Bij God zijn alle dingen mogelijk!” had Jezus al gezegd. Geloof ik dat? Geloof jij dat? Ook voor mijn of voor jouw eigen situatie? Jezus wil ons nieuwe hoop geven!
Dank U Heer.

Hartelijke groet,
Eric

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen