Beschermde Gemeente

Geplaatst op 28 juni 2020 door Eric Poelman

Colossenzen 1: 15  Hij is het beeld van de onzichtbare God, de eerstgeborene der ganse schepping, 16  want in Hem zijn alle dingen geschapen, die in de hemelen en die op de aarde zijn, de zichtbare en de onzichtbare, hetzij tronen, hetzij heerschappijen, hetzij overheden, hetzij machten; alle dingen zijn door Hem en tot Hem geschapen; 17  en Hij is voor alles en alle dingen hebben hun bestaan in Hem; 18  en Hij is het hoofd van het lichaam, de gemeente.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Bovenstaande tekst benadrukt de almacht van de Here Jezus. Hij die gezegd heeft dat alle dingen aan Hem zijn overgegeven, dat Hij alle macht heeft in de hemel en op aarde. Hij is het hoofd van het lichaam, de gemeente. In deze beeldspraak komt heel mooi de eenheid van Jezus en de gemeente naar voren. Vaak heb ik de indruk dat wij de gemeente wel eens teveel zien als een zelfstandig bewegend lichaam op aarde. Het lijkt er in ieder geval soms wel op. Maar onvoldoende beseffen dan dat we onlosmakelijk zijn verbonden aan het Hoofd, onze Here Jezus Christus. Hij is ons hoofd, Hij bestuurt het lichaam, ZIJN lichaam. Wij mogen ons niet los van Hem bewegen. Wij kunnen ons niet los van Hem bewegen. Als we dat doen, zijn we letterlijk als een kip zonder kop, een lichaam dat nog een paar stappen kan zetten, maar afgesneden is van het hoofd en ten dode opgeschreven. Nog een paar stuiptrekkingen en dan is het einde oefening. Zou ons dat kunnen overkomen?

Nee, nee, nee! Gelukkig heeft Jezus ons bemoedigd, en gezegd dat dit nooit kan gebeuren. De gemeente kan niet zonder Hem bestaan en zal niet zonder Hem bestaan. De poorten van het dodenrijk kunnen haar, dit lichaam, de gemeente van Jezus, ONS dus, niet overweldigen (Mat. 16:18). Dit geeft rust en troost. Ook als wij denken, of merken, of zien dat de gemeente wordt aangevallen, door ziekten, door beperking van bewegingsvrijheid, door ethische knelpunten, door wetgeving, door de overheid, door demonische machten, door onzichtbare vijanden, door angsten, door dwaling, door verdeeldheid, door machtsstructuren en ….

De Here Jezus is voor alles en alle dingen hebben hun bestaan in Hem. Hij is ons Hoofd, ons Opperhoofd, onze bron en ons doel. En Hij regeert! Laten we daar ons vertrouwen op stellen.

Prijs onze Heer, Hij is de Almachtige. En Hij bouwt zijn Lichaam, de gemeente!

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Volwassen worden

Geplaatst op 22 juni 2020 door Eric Poelman

Volwassen worden

1 Corinthiërs 14: 19  maar in de gemeente wil ik liever vijf woorden met mijn verstand spreken, om ook anderen te onderwijzen, dan duizenden woorden in een tong. 20  Broeders, weest geen kinderen in het verstand, maar in de boosheid; wordt in het verstand volwassen.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

In de vorige nieuwsflits hanteerde ik de parallel tussen de liefde van een man voor zijn vrouw met die van Christus voor zijn gemeente. En ik vroeg: hou ik van de gemeente?

Waar blijkt mijn liefde voor de gemeente uit? Ben ik bereid mijn eigen gelijk te parkeren omwille van de groei en de eenheid van de gemeente? Paulus zegt daar rake dingen over. Onder andere in bovenstaande brief. Daarvoor heeft hij uiteengezet dat er grote verscheidenheid is in gaven, maar de gaven samen moeten worden benut tot opbouw van de gemeente als totaal. Dus sommige dingen zijn op zich heel nuttig, maar niet altijd in de samenkomst. Hij haalt dan het voorbeeld van de tongentaal / klanktaal aan en zegt in vers 18  Ik dank God, dat ik meer dan gij allen in tongen spreek;  

Dus eigenlijk zegt hij: “Ja, spreken in tongen is goed en heel erg nuttig. Dat moet je niet veronachtzamen. Maar ik zal dat niet overal en altijd luidop (zoals iemand die de gemeente toespreekt) doen. In de gemeente kan het soms beter zijn om me stil te houden. En word nou niet boos om wat ik zeg, maar kijk naar het doel van alle gaven: opbouw van de gemeente!”

Dus als ik van de gemeente hou, moet ik me afvragen wat ik wel en niet zeg, of doe. Betekent dit foutloos gedrag? Nee, maar wel het steeds weer zoeken naar opbouwend gedrag. En gelukkig weten we dat we ook hierin afhankelijk zijn en gedragen worden door Gods grote genade. Fouten maken we allemaal, maar Zijn genade is ook voor allemaal, en verbeteringen kunnen we ook allemaal realiseren. Dank zij onze Here, die ons overeind helpt als we struikelen.

In dat spanningsveld opereren we steeds, ook nu dit sterk beïnvloed wordt door de overheidsmaatregelen om het corona virus te bestrijden.

Onze uitdaging is: hoe bouw ik aan de gemeente in deze periode?

Oefenen in corona tijd vervolg

Zondag 21 juni hebben we voor het eerst met in totaal bijna 30 personen geoefend met de nieuwe regels. Het valt nog niet mee, maar met dit aantal was het goed te doen en hebben we ons goed aan de regels kunnen houden. 

Ik merk wel aan reacties of mails van mensen dat de meningen uiteen lopen. Sommigen vinden het onnodig om ons aan de regels te houden. Maar voor anderen gaan we niet ver genoeg als we besluiten om toch samen te zingen, al is het dan ook zittende en met minder volume en met een beperkt aantal liedjes.

Ik las stukken in de krant van gelovigen die vinden dat we de Heer verloochenen als we niet zingen. Maar in vorige eeuwen werd er in protestantse diensten in het geheel niet gezonden, dat vond men te werelds. En is het een uiting van gebrek aan vertrouwen als we de overdaad aan hygiëneregels  volgen? Maar er zijn ook gelovigen ziek geworden bij kerkdiensten of studieavonden.

U begrijpt het al: vormen zijn volgens mij veranderlijk in de tijd en cultureel gebonden. En daar hebben wij ook mee te maken.

Het is lastig om daarin balans te vinden en onmogelijk om het ieder naar wens te maken. Uitgangspunt is dat we een veilige plek willen bieden aan iedereen. Misschien noopt dat zelfs om verschillende diensten te organiseren, met en zonder samenzang, met en zonder (jonge) kinderen. Mochten jullie suggesties hebben, dan nodig ik je uit die met ons te delen. En mocht u / jij moeite hebben met het feit dat we er voorlopig voor gekozen hebben om wel samen te zingen, dan hoor ik dat ook graag. Dit helpt ons om onze keuzes te evalueren en misschien te herzien tot andere oplossingen te komen. Ook willen we graag de vorm van de diensten met u bespreken op de geplande gemeentevergadering, die hopelijk 14 juli kan plaatsvinden.

Tegelijk zie ik ook het gevaar dat de overheid meer en meer bepalend wordt in onze samenleving en mogelijk in de kerken. De voorgenomen noodwet schiet naar mijn mening ook te ver door. Tijdelijke maatregelen zijn verklaarbaar, maar mogen niet tot wet worden om het normale intermenselijke contact te gaan verbieden. De voorgenomen wetgeving lijkt mij daarin weer een stapje op weg naar een maatschappij die op enig moment door de antichrist gaat worden beheerst. Net zoals de digitalisering en de sterke afname van onze (digitale) privacy enorm kunnen worden misbruikt in handen van mensen die kwaad willen. Maar dat bepaalt niet mijn focus. Die wordt bepaald door de woorden van Jezus in Mattheüs 24 dat dit alles het begin der weeën is. En de oproep om te volharden tot het einde.

Dit alles toont de noodzaak van uw gebed om met wijsheid steeds te kiezen en onze samenkomsten in goede banen leiden. Laten we bidden voor de overheid dat zij besluiten neemt die in overeenstemming zijn met Gods wil.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Heb Lief

Geplaatst op 22 juni 2020 door Eric Poelman

Efeziërs 5: 25  Mannen, hebt uw vrouw lief, evenals Christus zijn gemeente heeft liefgehad en Zich voor haar overgegeven heeft, 26  om haar te heiligen, haar reinigende door het waterbad met het woord, 27  en zo zelf de gemeente voor Zich te plaatsen, stralend, zonder vlek of rimpel of iets dergelijks, zo dat zij heilig is en onbesmet.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

De vorige nieuwsflits gaf ik aan dat Hebr. 13: 4 handelt over het huwelijk in ere houden en rein leven. Toevallig (nou ja…) hebben Anneke en ik daar de laatste dagen enkele keren over gepraat. Hoe hou je je huwelijk in ere? Eer ik mijn vrouw? Eer ik de Here door mijn huwelijk? Hoe doe ik dat dan?

Ik denk dat een belangrijke sleutel is dat je er in de eerste plaats voor kiest om de Here Jezus in alles te willen eren, en vooral in je persoonlijke leven, dus in je huwelijk, en dat evengoed wanneer je niet-gehuwd bent.

Een keuze maken voor de Here Jezus is niet alleen een verstandelijke keuze. Daarbij is het gevoel evenzeer van belang. Maar het begint niet met gevoel. Wij kozen voor de Here, niet alleen omdat “het goed voelt” om Jezus te volgen. Nee, omdat we begrijpen dat we Zijn genade nodig hebben voor ons heil, maar ook voor ons dagelijks leven.

En dan geeft Hij ons soms grote blijdschap. Maar ook wanneer we ons minder blij of zelfs depressief voelen, is Hij nabij en ons eeuwig heil onveranderlijk. Wij blijven een kind van God. Zoals staat in Joh. 1: 12 Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, hun, die in zijn naam geloven.

Van daaruit wil Hij ons verder heiligen. Het begint met geloof, een keuze maken voor Hem, en het gevoel dat volgt. Zo ook in het huwelijk. Kiezen voor een heilig verbond. Het verbond wordt niet verbroken omdat man of vrouw soms wat minder enthousiaste gevoelens voor zijn / haar huwelijkspartner kan opbrengen. Gevoelens alleen zijn slechte raadgevers. Kiezen voor de Here en voor elkaar is allereerst een zaak van trouw. En dan mag je vervolgens ook bidden dat de Heer je zegent met positieve gevoelens voor Hem, voor elkaar, of voor je ongehuwde staat. En God zegent een keuze naar zijn wil. In mijn geval betekent dat: Anneke is de mooiste en liefste vrouw op aarde!

Dit principe is verder door te voeren. De gemeente is de bruid van Christus. Hij heeft zichzelf voor zijn gemeente gegeven. Hou ik van de gemeente?

Bid hier maar eens over door.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Veilige Plek

Geplaatst op 16 juni 2020 door Eric Poelman

Hebreeën 13: 3  Denkt aan de gevangenen, alsof gij met hen gevangen waart; aan hen, die mishandeld worden, als mensen, die ook zelf een lichaam hebt.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Vrijdagavond was de Nacht van gebed voor de vervolgde kerk. Dat was dit keer slechts vier uurtjes,  van 21.00 tot 01.00 uur. Dus geen soep midden in de nacht (gevers, nog bedankt voor eerdere jaren), geen dichtvallende oogjes, geen lofprijzing–spring-oefening om half vijf om wakker te blijven dit keer ?. We zijn met drie gasten samengekomen bij een echtpaar uit onze gemeente. Dat mag tegenwoordig weer; en we zaten op anderhalve meter van elkaar. Ook dit ging met een internet-verbinding. Wat ik al eerder heb gezegd, deed ook nu opgeld. Mooi die digitale verbindingen, maar het blijft surrogaat, een afspiegeling van het werkelijke. Naar onze mening werd er deze avond teveel gepraat (het bleek een soort van TV uitzending met veel informatie en optredens) en te weinig gebeden. En op het laatst deden we dat zelf ook. Vreemd, maar zo blijkt maar weer dat je snel afgeleid wordt en meegetrokken in de gedragingen van een ander, positief of negatief (in dit geval de uitzending) en je focus kunt verliezen. Dat is dus een belangrijk leerpunt om een volgende keer alert op te zijn.

De verhalen van de vervolgde kerk waren er niet minder om. Ik zie de voorganger Marcus uit Nigeria nog voor me: zijn kerk afgebrand, veel doden na aanslagen van Boko Haram. Maar hij bleef en inmiddels telt zijn gemeente twee keer zoveel leden als voor de aanslag. Hij bidt niet dat de Here het lijden wegneemt maar om genade om te volharden! En daar vraagt hij ons gebed voor.

Dit soort voorbeelden zijn voor mij een spiegel. Wat doe ik? Hoe ga ik om met lijden? Wat vind ik belangrijk? En tegelijk: hoe moet ik handelen in het spanningsveld dat is ontstaan doordat we als Nederlanders beperkt samen mogen komen? Hoe hou ik rekening met de ander, mijn broeder en zuster, die bang is om ziek te worden. Hoe gedraag ik me zodat ik niet het risico loop om het virus op te lopen en zo een ander kan besmetten? En waar liggen de grenzen tussen rekening houden met de ander of me onnodig teveel schikken naar zijn of haar wil. Oftewel wanneer is de grens van “het belang van de ander” bereikt? Dat geldt binnen en buiten de gemeente. Als ik over de grenzen van een ander heen wals, kan ik die nooit bereiken met het evangelie. Als ik de grenzen van mijn broeder of zuster niet respecteer, schiet ik tekort in broederliefde.

De tekst bovenaan deze nieuwsflits staat in een context. De schrijver van de Hebreeënbrief zegt in Hebr. 13: 1 (dus één vers eerder) namelijk: Laat de broederlijke liefde blijven.

In enkele zinnen stelt hij broederliefde dus op één lijn met het omzien naar de gevangenen en het huwelijk in ere houden en rein leven (vers 4). Voor mezelf maak ik daar vaak onderscheid in, zo overdenk ik. Maar dat moet niet. Dit heeft allemaal te maken met het leven van een gelovige, en ja, met de volheid van de Heilige Geest. De Geest die niet in de eerste plaats is gegeven voor een persoonlijk euforisch gevoel van geluk, maar om Heilig te leven, om Jezus te weerspiegelen in woord en daad.

En dan ga ik maar weer op de knieën. Heer help mij. Ik weet niet goed wat ik moet doen. Openbaar aan ons uw wil. Vul ons met uw Geest, zodat wij de broederliefde op het oog houden en zo U eren.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

Regelzucht?

Geplaatst op 7 juni 2020 door Eric Poelman

Regelzucht

Romeinen 14: 1  Aanvaardt de zwakke in het geloof, maar niet om overwegingen te beoordelen. 2  De een gelooft, dat hij alles eten mag, maar de zwakke eet plantaardig voedsel. 3  Wie wel eet, minachte hem niet, die niet eet, en wie niet eet, oordele hem niet, die wel eet, want God heeft hem aanvaard. 4  Wie zijt gij, dat gij eens anders knecht oordeelt? Of hij staat of valt, gaat zijn eigen heer aan. Maar hij zal staande blijven, want de Here is bij machte hem vast te doen staan.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Nog altijd denken veel mensen dat het in het geloof gaat om uiterlijke regels en wordt “de kerk” vaak verweten schijnheilig te zijn. De boodschap van genade, omdat niemand van ons in staat is alle goede en zeer diepgaande regels van God na te komen, is nog onvoldoende bekend. Zijn de regels dan niet belangrijk, omdat we toch niet in staat zijn ons altijd perfect te gedragen? Natuurlijk wel, het is de hoogstaande norm, de goddelijke wet, die ons toont dat we zondigen en genade nodig hebben. De brief van Paulus aan de Romeinen leert ons dat duidelijk. Maar er is meer. Hij leert ons ook dat ieder die de Here Jezus van harte wil volgen, toch tot andere inzichten kan komen over uiterlijkheden. En die laatste worden ook bepaald door cultuur, leeftijd, achtergrond, persoonlijkheid en nog veel meer.

Als wij dan denken dat alleen wij het goede inzicht hebben en de ander niet, ligt oordelen of veroordelen op de loer. Zeker als we in sommige opzichten vanuit de Bijbel ons gelijk kunnen aantonen. Maar Paulus zegt dat gelijk hebben niet het belangrijkste punt is. Het gaat om het geweten van de ander. Hij maakt dat duidelijk in het voorbeeld van het wel of niet eten van vlees. Paulus zegt hier niet dat je dan geen vlees meer mag eten, maar dat gelovigen elkaar niet moeten veroordelen om een afwijkend standpunt, ook als dat als zwak geloof is te typeren.

Ik moest hier aan denken in verband met de nieuwe regels in onze samenleving door de corona crisis. Als gemeente zijn we bezig om binnenkort weer in grotere groepen samen te komen zodat we in juli weer als gemeente in aangepaste vorm God kunnen groot maken in de zondagdienst. Daarbij is het belangrijk dat we elkaars belang gaan zien. Sommigen vinden de anderhalve meter regel onzin. Anderen zijn echt bang om besmet te worden, of ze nu wel of niet in een risicogroep vallen. Het gaat er in Gods gezin niet om of je dan gelijk hebt, maar of je elkaar liefhebt en respecteert en dus rekening houdt met de angst van de ander.

Daar komt bij dat we een goed getuigenis afgeven richting de samenleving als we ons houden aan regels die niet tegen Gods Woord ingaan, ook als we het wellicht onzin vinden. Dan zeggen we indirect: de Baptistengemeente Leiderdorp is een veilige plek voor jou!

En dat zal vast niet altijd goed gaan. Sterker nog: de regels zijn gewoon niet altijd even duidelijk. Maar we mogen wel proberen “risicomijdend” samen te komen, in vertrouwen op de genade van onze Here Jezus Christus.

Speciale dag?

Paulus gaat in dit stukje verder met: 5  Deze immers stelt de ene dag boven de andere, gene stelt ze alle gelijk. Ieder zij voor zijn eigen besef ten volle overtuigd. 6  Wie aan een bepaalde dag hecht, doet het om de Here, en wie eet, doet het om de Here, want hij dankt God; en wie niet eet, laat het na om de Here en ook hij dankt God.

Deze tekst kan ik ook op een andere manier toepassen. Sommige mensen hechten niet aan speciale dagen, andere wel. Ik ken een ietwat oudere zuster, die hecht niet zozeer aan haar verjaardag, tenminste dat zegt ze. “Gewoon doorademen” zegt ze dan. Een beetje gek is wel dat ze andere mensen dan wel altijd feliciteert en bijna nooit iemand vergeet die jarig is of was en dan mailt, belt of een kaartje stuurt.

Dus: al hecht ze niet zo aan haar vierennegentigste verjaardag, ze vindt een felicitatie vast wel lief! ?. Ja, … is maandag jarig!

Geplaatst in Nieuws | Getagged , | Een reactie plaatsen