Wandel in eenheid!

Geplaatst op 30 augustus 2020 door Eric Poelman

Efeze 4: 2   Als gevangene in de Here, vermaan ik u dan te wandelen waardig der roeping, waarmede gij geroepen zijt, met alle nederigheid en zachtmoedigheid, met lankmoedigheid, en elkander in liefde te verdragen, 3  en u te beijveren de eenheid des Geestes te bewaren door de band des vredes

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Vorige overdenking riep ik op om alert te zijn, en te bedenken dat de duivel ons ook in onze gezondheid kan aanvallen om ons te ontmoedigen. Maar er zijn nog meer aanvallen natuurlijk. Een van de meest effectieve aanvallen op de gemeente is een aanval waarbij hij erin slaagt om verdeeldheid te zaaien. Juist in deze tijd is het belangrijk om dat te realiseren.

We kunnen met elkaar fors van mening verschillen over van alles en nog wat. Misschien geloven sommigen dat we allemaal in tongen moeten spreken. Anderen geloven dat we wekelijks in de dienst zieken de handen moeten opleggen. Sommigen geloven in de opname van de gemeente vóór de grote verdrukking, anderen dat dit later plaatsvindt. Vaak kunnen we daar met elkaar goed over praten en leiden theologische verschillen van mening niet tot verdeeldheid.

Maar we verschillen ook regelmatig met elkaar van mening over praktische zaken: zoals het geluid in de zaal, hoe het avondmaal gevierd moet worden, en natuurlijk de omgang met corona maatregelen. En als meningsverschillen dan te heftig worden, dan kan dit tot verdeeldheid leiden.

Zou het kunnen, dat broeders en zusters daarom minder vaak aanwezig zijn in de samenkomsten? Mensen kunnen ook om andere redenen thuis blijven. Sommigen zijn ziek of vinden het risico op besmetting daar waar een grotere groep mensen samenkomt, momenteel te hoog. Ook is het nog steeds vakantietijd. Sommige gezichten heb ik al vrij lang niet gezien. Ieder weet voor zichzelf waarom hij / zij niet komt. En de reden ervoor hoef je niet aan mij te verantwoorden, maar die mag je met de Here overleggen.

Ik wil oproepen om in alle keuzes die we maken, te zoeken naar de eenheid van de gemeente, en niet verdeeldheid. Laten we eerlijk zijn naar de Here en in gebed zijn wil zoeken voor ons persoonlijke leven en voor de gemeente. De Here Jezus wil werken aan herstel, van onze relatie met de Here, herstel van onszelf, van onze onderlinge relaties, van contacten met anderen. Allemaal terreinen waarop we falen; we maken allemaal fouten. Als we maar niet doelbewust willen vasthouden aan zonden. Immers, ons oude leven is met Hem begraven in de doop, opdat we een nieuw leven zouden leiden Rom. 6:4 Wij zijn dan met Hem begraven door de doop in de dood, opdat, gelijk Christus uit de doden opgewekt is door de majesteit des Vaders, zo ook wij in nieuwheid des levens zouden wandelen. Een terzijde: dan moet je je wel laten dopen natuurlijk.  

Bij dat nieuwe leven hoort ook het zoeken naar eenheid. Ook als we van mening verschillen. Is dat een uitdaging? Zeker, maar Gods genade is zo groot dat Hij ons allemaal wil helpen hiermee.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Het fundament van liefde

Geplaatst op 19 augustus 2020 door Eric Poelman

Efeze 3: 17 Geworteld en gegrond in de liefde, 18  zult gij dan samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, 19  en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Paulus zegt in Ef. 3: 14  Om die reden buig ik mijn knieën voor de Vader, 15  naar wie alle geslacht in de hemelen en op de aarde genoemd wordt, 16  opdat Hij u geve, naar de rijkdom zijner heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door zijn Geest in de inwendige mens, 17  opdat Christus door het geloof in uw harten woning make. Geworteld en gegrond in de liefde, 18  zult gij dan samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, 19  en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods.

Ik overdenk regelmatig wat de gevolgen zijn van de corona crisis op de gemeente in Nederland en onze eigen gemeente. Ik zie twee uitersten: ten eerste mensen die in angst gevangen zitten. En aan het andere uiterste mensen die doen alsof corona niet bestaat en dit niet erger is dan een verkoudheid. En alles ertussen in. Wat moet dan onze houding zijn in deze tijd?

Ik denk dat de gemeente geroepen is om niet de ernst van het virus te bagatelliseren (“weg-redeneren alsof het er niet is”), niet om te schreeuwen (zoals Viruswaanzin doet), ook niet om door te schieten in Bijbelse inlegkunde, niet om respectloos te zijn, niet om te oordelen over degenen die meer angst hebben, ook niet om te oordelen over degenen die vinden dat corona niet bestaat. Maar om liefdevol te wijzen op de Here Jezus die ons wil bijstaan in alle nood. Dat we zelf gesterkt mogen worden door de Heilige Geest, zodat op die manier Christus woning maakt in ons hart. Dus niet dat Christus als het ware even op de koffie komt, maar in ons woont, zijn thuis in ons heeft. Dan zullen we wortelen en gronden, dus gevoed worden door en sterk staan in Hem en in Zijn liefde. En die wordt zichtbaar in ons gedrag.

Zodat we als gemeente begrip hebben voor angsten van mensen en geroepen zijn hen bij te staan om de angst bij de Heer te brengen in plaats van te provoceren. Dat we als gemeente begrijpen dat we een veelkleurige bonte verzameling van mensen zijn die SAMEN met alle heiligen, met al onze uiteenlopende visies, God willen groot maken. Dus niet alleen met gelijkgestemden op alle terreinen, maar juist ook met degenen die anders denken. Jong en oud, gehuwd en alleenstaand, man en vrouw, uitbundig en introvert, rationeel en emotioneel. En dat is een enorme uitdaging!  

Maar alleen dan kunnen we ervaren dat door zijn kracht, die doorwerkt in liefde en respect, wij SAMEN zijn heerlijkheid tonen.

Paulus vervolgt: 20  Hem nu, die blijkens de kracht, welke in ons werkt, bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen, 21  Hem zij de heerlijkheid in de gemeente en in Christus Jezus tot in alle geslachten, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Amen.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Hef het schild van geloof!

Geplaatst op 19 augustus 2020 door Eric Poelman

Hef het schild van geloof!

Efeze 6: 11  Doet de wapenrusting Gods aan, om te kunnen standhouden tegen de verleidingen des duivels; 12  want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Een bekende oproep. Doe de wapenrusting aan. Als uitwerking van de oproep om krachtig in de Here te zijn en in zijn sterkte. Alleen door Hem kunnen we standhouden tegen de aanvallen van de duivel. Want we hebben niet te vechten tegen mensen, maar tegen geestelijke machten, de boze geesten, dienstknechten van de duivel.

Ik vraag me weleens af of ik dit wel voldoende in de gaten heb. Want ik wil natuurlijk niet “achter elke boom een boze geest zien”. En eerlijk is eerlijk, hoe vaak maken we er zelf al niet zo’n puinhoop van dat het niet eens meer nodig is dat boze geesten ons aanvallen, omdat we al krachteloos zijn door eigen verkeerde keuzes (of zouden we die dan maken door verleidingen?). Het blijft een spanningsveld tussen enerzijds de zonden die onze eigen vleselijke gedachten en ons handelen veroorzaken, en anderzijds strijd en ellende die het gevolg is van een geestelijke aanval door de boze geesten.

Zo is het ook met ziekte. Jezus genas soms mensen van een ziekte doordat hij een boze geest uitwierp (Lukas 11:14). De boze geest veroorzaakte de ziekte. Maar vaker komen we tegen dat mensen zonder aanwijsbare reden ziek waren (Joh. 5:5). We hebben immers allemaal te maken met de gebrokenheid van het leven als gevolg van de verwoestende doorwerking van de zondeval in alle facetten van de schepping. Duidelijk is dat wij als gemeente erg te maken hebben met ziekten de laatste weken of maanden. Een korte opsomming van wat we hebben gezien: diverse soorten van hartfalen, tumoren, gebroken botten, allerlei pijnen, maag- en darmkwalen, hoofdpijnen, diverse ontstekingen, depressie, de “gewone” verkoudheidsklachten. Het gaat om ziekten en problemen die bekend gemaakt worden, maar ook ziekten die liever alleen in kleine kring worden gedeeld. Dit lijstje is dus nog langer.

Is dit nu alleen een gevolg van de zondeval, en gebrokenheid van het leven? Of hebben we als gemeente te maken met geestelijke strijd omdat de duivel ons het voortbestaan onmogelijk wil maken. Ik kan en wil dat natuurlijk nooit voor alle kwalen en ieder persoon bepalen. Maar ik vind het aantal zieken wel vrij hoog. Dus ik wil ons oproepen om alert te zijn, en te bedenken dat de duivel ons ook in onze gezondheid kan aanvallen om ons te ontmoedigen en krachteloos te laten worden. Laten we daarom bidden voor Gods kracht, ook voor onze lichamen. Niet dat gezondheid het belangrijkste is op aarde, maar zodat we in staat zijn om als Gods kinderen te leven vanuit hoop en die hoop kunnen delen in deze wereld. En die hoop ontstaat uit geloof. Het schild van geloof dooft de brandende pijlen van de tegenstander. Hij blijft ze afvuren, maar ze richten niet zoveel schade aan.

Heer bewaar ons in uw sterke hand, help ons om zelf het schild van geloof op te heffen en anderen te helpen hun schild ook op te tillen. Help ons te bidden voor elkaar en onze gezondheid. Zodat we zullen wandelen in geloof en hoop-brengers zijn.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

De eer van de Heer

Geplaatst op 19 augustus 2020 door Eric Poelman

De eer van de Here!

Jesaja 37: 18  Het is waar, HEER, de koningen van Assyrië hebben alle landen verwoest 19  en hun goden aan het vuur prijsgegeven. Dat waren dan ook geen goden, het waren slechts maaksels van mensenhanden, beelden van hout en steen, die ze vernietigd hebben. 20  Ik vraag U, HEER, onze God: red ons uit zijn handen, opdat alle koninkrijken op aarde zullen beseffen dat U, HEER, de enige bent.’

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Het verhaal van koning Hizkia en het volk Juda, die belaagd worden door Sanherib, koning van Assur, spreekt me altijd erg aan. Hizkia is een goede koning die de Heer van harte volgt, in tegenstelling tot zijn vader Achaz. In zijn leven maakt hij mee dat het noordrijk (het tienstammenrijk met Samaria als hoofdstad) door Assur (Assyrië) wordt ingenomen en de bevolking gedood en / of weggevoerd. Datzelfde Assur belegert nu Juda. En Hizkia weet dat zijn leger niet sterk genoeg is om dat machtige wereldrijk te weerstaan. Maar Hizkia vertrouwt op de Here zijn God. En de Here zegent hem daarvoor en bevrijdt Jeruzalem van de belegering. Opnieuw volgt een aankondiging van Assur dat men Juda gaat innemen. En dat gebeurt met heftige woorden, waarin de Here God wordt gekrenkt (zie het hele hoofdstuk Jesaja 37). Wat doet Hizkia daarop? Hij gaat met de dreigbrief van Sanherib, koning van Assur, naar de tempel en hij spreidt de brief voor Gods aangezicht uit. Hij zegt kort samengevat: “Ja Heer, het is waar dat Assur al deze koninkrijken en hun goden vernietigd heeft, maar U bent de enige ware God. Sta niet toe dat deze koning Uw naam beledigt. Bevrijdt ons terwille van uw eigen eer. Zodat ieder zal beseffen dat U Heer de enige God bent!”

Dit is een gebed naar Gods wil, een gebed van afhankelijkheid, een gebed van overgave aan Hem, een gebed met kracht, een gebed dat Gods Geest hem heeft ingefluisterd, een gebed met zeggingskracht, een gebed dat 2700 jaar later nog steeds tot de verbeelding spreekt!

De Here antwoordt Hizkia en Jeruzalem met bevrijding van Assur. Is dan alle ellende voorbij? Nee, er komt weer een nieuwe strijd, nu voor Hizkia persoonlijk. De geschiedenis van Hizkia laat ons veel zien van het “normale” leven. God redt en antwoordt op het gebed. Strijd blijft komen, maar God geeft overwinningen. Wanneer wel en wanneer ogenschijnlijk niet? Dat is niet altijd duidelijk. Maar we mogen het voorbeeld van Hizkia volgen: Heer, ik bid dat Uw Naam geëerd wordt, in alles wat er gebeurt. En dan weten we dat dit een gebed is naar zijn wil en kunnen we ons aan Hem overgeven. Hij is er bij!

Geplaatst in Nieuws | Getagged , | Een reactie plaatsen

Berg beklimmen

Geplaatst op 16 juli 2020 door Eric Poelman

Exodus 24: 15  Daarop besteeg Mozes de berg, en de wolk bedekte de berg. 16  De heerlijkheid des HEREN rustte op de berg Sinaï, en de wolk bedekte hem zes dagen lang; op de zevende dag riep Hij tot Mozes midden uit de wolk. 17  De verschijning van de heerlijkheid des HEREN was als verterend vuur op de top van de berg ten aanschouwen van de Israëlieten. 18  Mozes ging de wolk in en besteeg de berg. En hij bleef op de berg veertig dagen en veertig nachten.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Zes dagen was Mozes al op de berg, een beetje op afstand van de nabijheid van de Heer, nog niet in maar dichtbij de wolk die de Sinaï bedekte, de heerlijkheid van de Heer. En op de zevende dag sprak God tot hem en mocht hij verder naderen, tot in de wolk, tot in de heerlijkheid. Al die dagen ervoor was het voor Mozes voldoende om er alleen maar in de buurt te zijn. Weg van het volk, in de stilte, met zichzelf, zijn gedachten, misschien wel met zijn twijfels en onrust. Maar wellicht ook in serene rust, alleen met de Heer, zonder woorden. Misschien dacht hij nog na over hoe hij verder moest met het volk, welke weg hij door de woestijn moest nemen. Misschien sprak Mozes wel gebeden uit, of zong Hij een lied voor JHWH. Zes dagen lang was hij daar. En op de zevende dag mocht hij als het ware een stap verder komen, de rust van de Heer ingaan, en wel 40 dagen lang.

Het lijkt wel of Mozes een soort voorbereidingstijd nodig had alvorens de Heer vond dat Hij Mozes verder kon toelaten. Dat hij losgemaakt moest worden van de beslommeringen rondom het volk en tijd nodig had om zich volledig op de Here te richten.

Ik denk dat ik ook vaak veel tijd nodig heb om even van de dagelijkse beslommeringen los te komen, om in staat te zijn om Gods stem te verstaan. Er is immers altijd wel werk te doen, ook voor de Heer. Ik wil graag afgestemd zijn op Gods stem. Wat kan ik daar zelf aan doen? Volgens mij kan ik de berg beklimmen en wachten. Hem zoeken. En dat kan best moeilijk zijn, want ik ben geneigd te kijken naar welke dingen allemaal gedaan moeten worden, te worden afgeleid door drukte. Als het ware van de berg af naar beneden te kijken, naar het volk. Maar Mozes moest juist verder omhoog, naar de Here en pas daarna ging de Here spreken met Mozes. Het initiatief voor het spreken van God ligt uiteindelijk altijd bij Hem. Hij weet het beste wanneer we openstaan voor zijn stem. Ik bid dat ik regelmatig de berg op zal gaan, steeds verder, zodat ik Zijn stem goed hoor en ik ook perioden mag meemaken van hemelse heerlijkheid. Veertig dagen? Ja, daar teken ik voor!

Gemeentevergadering

Afgelopen dinsdag hadden we onze vergadering. Daarin namen we afscheid van Dik, Alice en Jaap als raadsleden. Gelukkig hebben zij in deze achterliggende bizarre tijd hun termijn enkele maanden verlengd en hun werk was hard nodig! Tegelijk verwelkomden we Robin en Agnes als nieuw raadsleden. Een andere raad, maar de gemeente blijft die van de Heer en dus gaan we een nieuwe fase in, maar in vast vertrouwen op onze Here Jezus, dat Hij ons leiden blijft.

We hebben in de vergadering lang stil gestaan met wat het met ons doet dat we elkaar zo lang niet hebben gezien en hoe we nu diensten hebben, met allerlei beperkingen. Het was goed om dit met elkaar te delen. Ik denk dat we voorlopig nog niet van beperkingen af zijn. Daarom is het goed dat we blijven zoeken naar mogelijkheden en niet alleen maar kijken naar zoals het was en wat we missen. Misschien komt dat wel nooit meer op die manier terug. Laten we vooruit kijken, en een voorbeeld nemen aan onze vervolgde broeders en zusters, die het veel slechter hebben dan wij.

En dankbaar zijn voor wat we wel hebben. Vergeet niet dat we elkaar kunnen ontmoeten, al dan niet in de buitenlucht, en bedenk dat we in Nederland veel meer vrijheden hadden dan andere landen. Ik moet denken aan de verrassende bezoekjes aan de deur, of kaartjes die we ontvingen. En onverwachte telefoontjes. Ook zo kunnen we gemeente zijn met elkaar.  De gemeente is immers gebouwd op het fundament van de apostelen met Jezus als hoeksteen, niet op de onderlinge knuffels en omhelzingen, hoe fijn die ook zijn.

Heerlijk was het om afgelopen zondag ook te zien dat de kinderen weer samen kwamen. Komende zondag weer! En de oproep voor hulp op alle fronten blijft natuurlijk staan, zeker in deze vakantietijd nu mensen afwezig zijn.

Tot slot wil ik jullie nog uitdagen: bel deze week eens iemand op uit de gemeente, die je al lang niet gezien hebt. Gewoon, om even te horen hoe het met die ander gaat!

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen