Hef het schild van geloof!

Geplaatst op 19 augustus 2020 door Eric Poelman

Hef het schild van geloof!

Efeze 6: 11  Doet de wapenrusting Gods aan, om te kunnen standhouden tegen de verleidingen des duivels; 12  want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Een bekende oproep. Doe de wapenrusting aan. Als uitwerking van de oproep om krachtig in de Here te zijn en in zijn sterkte. Alleen door Hem kunnen we standhouden tegen de aanvallen van de duivel. Want we hebben niet te vechten tegen mensen, maar tegen geestelijke machten, de boze geesten, dienstknechten van de duivel.

Ik vraag me weleens af of ik dit wel voldoende in de gaten heb. Want ik wil natuurlijk niet “achter elke boom een boze geest zien”. En eerlijk is eerlijk, hoe vaak maken we er zelf al niet zo’n puinhoop van dat het niet eens meer nodig is dat boze geesten ons aanvallen, omdat we al krachteloos zijn door eigen verkeerde keuzes (of zouden we die dan maken door verleidingen?). Het blijft een spanningsveld tussen enerzijds de zonden die onze eigen vleselijke gedachten en ons handelen veroorzaken, en anderzijds strijd en ellende die het gevolg is van een geestelijke aanval door de boze geesten.

Zo is het ook met ziekte. Jezus genas soms mensen van een ziekte doordat hij een boze geest uitwierp (Lukas 11:14). De boze geest veroorzaakte de ziekte. Maar vaker komen we tegen dat mensen zonder aanwijsbare reden ziek waren (Joh. 5:5). We hebben immers allemaal te maken met de gebrokenheid van het leven als gevolg van de verwoestende doorwerking van de zondeval in alle facetten van de schepping. Duidelijk is dat wij als gemeente erg te maken hebben met ziekten de laatste weken of maanden. Een korte opsomming van wat we hebben gezien: diverse soorten van hartfalen, tumoren, gebroken botten, allerlei pijnen, maag- en darmkwalen, hoofdpijnen, diverse ontstekingen, depressie, de “gewone” verkoudheidsklachten. Het gaat om ziekten en problemen die bekend gemaakt worden, maar ook ziekten die liever alleen in kleine kring worden gedeeld. Dit lijstje is dus nog langer.

Is dit nu alleen een gevolg van de zondeval, en gebrokenheid van het leven? Of hebben we als gemeente te maken met geestelijke strijd omdat de duivel ons het voortbestaan onmogelijk wil maken. Ik kan en wil dat natuurlijk nooit voor alle kwalen en ieder persoon bepalen. Maar ik vind het aantal zieken wel vrij hoog. Dus ik wil ons oproepen om alert te zijn, en te bedenken dat de duivel ons ook in onze gezondheid kan aanvallen om ons te ontmoedigen en krachteloos te laten worden. Laten we daarom bidden voor Gods kracht, ook voor onze lichamen. Niet dat gezondheid het belangrijkste is op aarde, maar zodat we in staat zijn om als Gods kinderen te leven vanuit hoop en die hoop kunnen delen in deze wereld. En die hoop ontstaat uit geloof. Het schild van geloof dooft de brandende pijlen van de tegenstander. Hij blijft ze afvuren, maar ze richten niet zoveel schade aan.

Heer bewaar ons in uw sterke hand, help ons om zelf het schild van geloof op te heffen en anderen te helpen hun schild ook op te tillen. Help ons te bidden voor elkaar en onze gezondheid. Zodat we zullen wandelen in geloof en hoop-brengers zijn.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

De eer van de Heer

Geplaatst op 19 augustus 2020 door Eric Poelman

De eer van de Here!

Jesaja 37: 18  Het is waar, HEER, de koningen van Assyrië hebben alle landen verwoest 19  en hun goden aan het vuur prijsgegeven. Dat waren dan ook geen goden, het waren slechts maaksels van mensenhanden, beelden van hout en steen, die ze vernietigd hebben. 20  Ik vraag U, HEER, onze God: red ons uit zijn handen, opdat alle koninkrijken op aarde zullen beseffen dat U, HEER, de enige bent.’

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Het verhaal van koning Hizkia en het volk Juda, die belaagd worden door Sanherib, koning van Assur, spreekt me altijd erg aan. Hizkia is een goede koning die de Heer van harte volgt, in tegenstelling tot zijn vader Achaz. In zijn leven maakt hij mee dat het noordrijk (het tienstammenrijk met Samaria als hoofdstad) door Assur (Assyrië) wordt ingenomen en de bevolking gedood en / of weggevoerd. Datzelfde Assur belegert nu Juda. En Hizkia weet dat zijn leger niet sterk genoeg is om dat machtige wereldrijk te weerstaan. Maar Hizkia vertrouwt op de Here zijn God. En de Here zegent hem daarvoor en bevrijdt Jeruzalem van de belegering. Opnieuw volgt een aankondiging van Assur dat men Juda gaat innemen. En dat gebeurt met heftige woorden, waarin de Here God wordt gekrenkt (zie het hele hoofdstuk Jesaja 37). Wat doet Hizkia daarop? Hij gaat met de dreigbrief van Sanherib, koning van Assur, naar de tempel en hij spreidt de brief voor Gods aangezicht uit. Hij zegt kort samengevat: “Ja Heer, het is waar dat Assur al deze koninkrijken en hun goden vernietigd heeft, maar U bent de enige ware God. Sta niet toe dat deze koning Uw naam beledigt. Bevrijdt ons terwille van uw eigen eer. Zodat ieder zal beseffen dat U Heer de enige God bent!”

Dit is een gebed naar Gods wil, een gebed van afhankelijkheid, een gebed van overgave aan Hem, een gebed met kracht, een gebed dat Gods Geest hem heeft ingefluisterd, een gebed met zeggingskracht, een gebed dat 2700 jaar later nog steeds tot de verbeelding spreekt!

De Here antwoordt Hizkia en Jeruzalem met bevrijding van Assur. Is dan alle ellende voorbij? Nee, er komt weer een nieuwe strijd, nu voor Hizkia persoonlijk. De geschiedenis van Hizkia laat ons veel zien van het “normale” leven. God redt en antwoordt op het gebed. Strijd blijft komen, maar God geeft overwinningen. Wanneer wel en wanneer ogenschijnlijk niet? Dat is niet altijd duidelijk. Maar we mogen het voorbeeld van Hizkia volgen: Heer, ik bid dat Uw Naam geëerd wordt, in alles wat er gebeurt. En dan weten we dat dit een gebed is naar zijn wil en kunnen we ons aan Hem overgeven. Hij is er bij!

Geplaatst in Nieuws | Getagged , | Een reactie plaatsen

Berg beklimmen

Geplaatst op 16 juli 2020 door Eric Poelman

Exodus 24: 15  Daarop besteeg Mozes de berg, en de wolk bedekte de berg. 16  De heerlijkheid des HEREN rustte op de berg Sinaï, en de wolk bedekte hem zes dagen lang; op de zevende dag riep Hij tot Mozes midden uit de wolk. 17  De verschijning van de heerlijkheid des HEREN was als verterend vuur op de top van de berg ten aanschouwen van de Israëlieten. 18  Mozes ging de wolk in en besteeg de berg. En hij bleef op de berg veertig dagen en veertig nachten.

Lieve broeders en zusters,

Overdenking

Zes dagen was Mozes al op de berg, een beetje op afstand van de nabijheid van de Heer, nog niet in maar dichtbij de wolk die de Sinaï bedekte, de heerlijkheid van de Heer. En op de zevende dag sprak God tot hem en mocht hij verder naderen, tot in de wolk, tot in de heerlijkheid. Al die dagen ervoor was het voor Mozes voldoende om er alleen maar in de buurt te zijn. Weg van het volk, in de stilte, met zichzelf, zijn gedachten, misschien wel met zijn twijfels en onrust. Maar wellicht ook in serene rust, alleen met de Heer, zonder woorden. Misschien dacht hij nog na over hoe hij verder moest met het volk, welke weg hij door de woestijn moest nemen. Misschien sprak Mozes wel gebeden uit, of zong Hij een lied voor JHWH. Zes dagen lang was hij daar. En op de zevende dag mocht hij als het ware een stap verder komen, de rust van de Heer ingaan, en wel 40 dagen lang.

Het lijkt wel of Mozes een soort voorbereidingstijd nodig had alvorens de Heer vond dat Hij Mozes verder kon toelaten. Dat hij losgemaakt moest worden van de beslommeringen rondom het volk en tijd nodig had om zich volledig op de Here te richten.

Ik denk dat ik ook vaak veel tijd nodig heb om even van de dagelijkse beslommeringen los te komen, om in staat te zijn om Gods stem te verstaan. Er is immers altijd wel werk te doen, ook voor de Heer. Ik wil graag afgestemd zijn op Gods stem. Wat kan ik daar zelf aan doen? Volgens mij kan ik de berg beklimmen en wachten. Hem zoeken. En dat kan best moeilijk zijn, want ik ben geneigd te kijken naar welke dingen allemaal gedaan moeten worden, te worden afgeleid door drukte. Als het ware van de berg af naar beneden te kijken, naar het volk. Maar Mozes moest juist verder omhoog, naar de Here en pas daarna ging de Here spreken met Mozes. Het initiatief voor het spreken van God ligt uiteindelijk altijd bij Hem. Hij weet het beste wanneer we openstaan voor zijn stem. Ik bid dat ik regelmatig de berg op zal gaan, steeds verder, zodat ik Zijn stem goed hoor en ik ook perioden mag meemaken van hemelse heerlijkheid. Veertig dagen? Ja, daar teken ik voor!

Gemeentevergadering

Afgelopen dinsdag hadden we onze vergadering. Daarin namen we afscheid van Dik, Alice en Jaap als raadsleden. Gelukkig hebben zij in deze achterliggende bizarre tijd hun termijn enkele maanden verlengd en hun werk was hard nodig! Tegelijk verwelkomden we Robin en Agnes als nieuw raadsleden. Een andere raad, maar de gemeente blijft die van de Heer en dus gaan we een nieuwe fase in, maar in vast vertrouwen op onze Here Jezus, dat Hij ons leiden blijft.

We hebben in de vergadering lang stil gestaan met wat het met ons doet dat we elkaar zo lang niet hebben gezien en hoe we nu diensten hebben, met allerlei beperkingen. Het was goed om dit met elkaar te delen. Ik denk dat we voorlopig nog niet van beperkingen af zijn. Daarom is het goed dat we blijven zoeken naar mogelijkheden en niet alleen maar kijken naar zoals het was en wat we missen. Misschien komt dat wel nooit meer op die manier terug. Laten we vooruit kijken, en een voorbeeld nemen aan onze vervolgde broeders en zusters, die het veel slechter hebben dan wij.

En dankbaar zijn voor wat we wel hebben. Vergeet niet dat we elkaar kunnen ontmoeten, al dan niet in de buitenlucht, en bedenk dat we in Nederland veel meer vrijheden hadden dan andere landen. Ik moet denken aan de verrassende bezoekjes aan de deur, of kaartjes die we ontvingen. En onverwachte telefoontjes. Ook zo kunnen we gemeente zijn met elkaar.  De gemeente is immers gebouwd op het fundament van de apostelen met Jezus als hoeksteen, niet op de onderlinge knuffels en omhelzingen, hoe fijn die ook zijn.

Heerlijk was het om afgelopen zondag ook te zien dat de kinderen weer samen kwamen. Komende zondag weer! En de oproep voor hulp op alle fronten blijft natuurlijk staan, zeker in deze vakantietijd nu mensen afwezig zijn.

Tot slot wil ik jullie nog uitdagen: bel deze week eens iemand op uit de gemeente, die je al lang niet gezien hebt. Gewoon, om even te horen hoe het met die ander gaat!

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Gedenk!

Geplaatst op 16 juli 2020 door Eric Poelman

Exodus 12: 14  Die dag moet voortaan een gedenkdag zijn, die je moet vieren als een feest ter ere van de HEER. Dit voorschrift blijft voor altijd van kracht, alle komende generaties moeten die dag vieren.

Lieve broeders en zusters,

Samenkomsten

Vandaag hadden we weer onze samenkomst. Er waren ongeveer 35 volwassen bezoekers aanwezig en dit keer ook ongeveer 10 tieners en kinderen van de Fakkels / Parels! Dankzij het geweldige initiatief van een zuster met hulp van derden, heeft zij in de afgelopen week geregeld dat er in de vakantieperiode eigen samenkomsten voor alle kinderen en tieners worden gehouden. Dus ook de kinderen van de leeftijd van de Mienies kunnen er gewoon bij zijn. Helaas waren die er vandaag nog niet, maar in totaal waren er zeker 10 kinderen, en dat is mooi om weer te zien. Het laat zien, dat we weer kunnen opbouwen naar “meer normale” samenkomsten op de zondag.

Dit toont overigens ook dat ieders hulp welkom en nodig is. In de regels omtrent corona is de richtlijn: je doet het niet alleen voor jezelf, maar voor de ander! En in zijn algemeenheid geldt in de gemeente: we kunnen het niet alleen, we doen het met elkaar! Daarom zijn we gemeente, niet voor onszelf, maar we willen een familie zijn zoals de Here Jezus bedoelt, niet met alleen maar gelijkgestemden. Juist door samen te komen met mensen met verschillende meningen, karkaters en eigenaardigheden, leren we om de liefde van Jezus toe te passen. En wees maar eerlijk: lukt het daar niet, dan lukt het je al zeker niet buiten de gemeente. De gemeente is een oefenplaats. Kom daarom vooral mee-oefenen in onze samenkomsten, als je gezondheid het toelaat. En als die het niet toelaat, dan willen de oudsten wel naar jou toekomen om je te zalven en voor je te bidden.

Overigens zijn meer vrijwilligers voor de diverse taken nog steeds van harte welkom. De kosters zijn nog steeds niet op de been. En hulp elders blijft nodig: bij de kinderdiensten en -oppas, maar ook voor bediening beamer, of laptop, begeleiding mensen in de zaal naar eigen plek, kostertaken etc.

We hadden een bijzondere dienst. Zonder zingen, maar met veel mooie liedjes, een filmpje uit Moldavië van Leanne en het avondmaal. Dat laatste is zeker wennen, maar dat zal ook in de toekomst vast beter en “gesmeerder” verlopen. Het was in ieder geval mooi dat we weer samen de maaltijd van de Heer konden vieren.

Overdenking

In Exodus 12 lezen we over de instelling van het Pesach voor de uittocht uit de slavernij van Egypte naar het beloofde land. Vanochtend stond ik stil bij het beeld dat het volk het bloed van een geslacht lam moet strijken aan de deurposten en de bovendorpel van hun huizen. En dan zegt JHWH: 12  Want Ik zal in deze nacht het land Egypte doortrekken en alle eerstgeborenen, zowel van mens als dier, in het land Egypte slaan en aan alle goden van Egypte zal Ik gerichten oefenen, Ik, de HERE. 13  En het bloed zal u dienen als een teken aan de huizen, waar gij zijt, en wanneer Ik het bloed zie, dan ga Ik u voorbij. Aldus zal er geen verdervende plaag onder u zijn, wanneer Ik het land Egypte sla.

God gaat voorbij wanneer het volk schuilt achter het bloed van het lam. Dat geldt vandaag ook voor ons. God gaat ons voorbij met zijn oordeel als we schuilen achter het bloed van ons Paaslam, de Here Jezus Christus. Hij is voor ons tot zonde geworden en droeg het volle oordeel van de Here God.

Het oordeel werd uitgevoerd over de Egyptenaren. Dit beeld roept vaak vragen op over een God die liefde is en toch zoveel mensen doodt. Ik denk dat de focus vooral moet liggen op het feit dat niemand het verdient om bij die heilige God te kunnen zijn. Ieder verdient het te sterven, en het is genade dat er überhaupt nog mensen mogen leven. De Israëlieten waren geen betere mensen dan de Egyptenaren. Ook zij verdienden het oordeel, net zoals wij ook. Alleen God voltrekt het oordeel niet omdat zij schuilen achter het bloed van het lam. God had hen genadig uitgekozen omdat zij het nageslacht zijn van Zijn vriend Abraham. En dit volk de Messias, onze Here Jezus zou voortbrengen. En Jezus droeg het oordeel op de zonde en werd daarmee de oorzaak van eeuwig heil!

God is en blijft rechtvaardig, ook als Hij oordeelt en daar houd ik me aan vast. En ik vraag me naar aanleiding van dit verhaal dan af: zou God de Egyptenaren ook hebben gespaard als zij ook een lam hadden geslacht en het bloed aan de deurposten hadden gestreken? Wat denken jullie?

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

U bent weer welkom!

Geplaatst op 14 juli 2020 door Laila
Even op een ander manier maar we kunnen weer samenkomen!
Geplaatst in Nieuws | Een reactie plaatsen